Do medytacji z kalwaryjskiego Wzgórza – 15.08.2022r.

Do medytacji z kalwaryjskiego Wzgórza – 15.08.2022r.

Z liturgii Uroczystości Wniebowzięcia NMP – 15.08.2022r.

1. czytanie (Ap 11, 19a; 12, 1. 3-6a. 10ab) – Wielki znak ukazał się na niebie
Czytanie z Księgi Apokalipsy świętego Jana Apostoła
Świątynia Boga w niebie się otwarła, i Arka Jego Przymierza ukazała się w Jego świątyni. Potem wielki znak się ukazał na niebie: Niewiasta obleczona w słońce i księżyc pod jej stopami, a na jej głowie wieniec z gwiazd dwunastu. Ukazał się też inny znak na niebie: Oto wielki Smok ognisty; ma siedem głów i dziesięć rogów, a na głowach siedem diademów. Ogon jego zmiata trzecią część gwiazd z nieba i rzucił je na ziemię. Smok stanął przed mającą urodzić Niewiastą, ażeby skoro porodzi, pożreć jej Dziecko. I porodziła syna – mężczyznę, który będzie pasł wszystkie narody rózgą żelazną. Dziecko jej zostało porwane do Boga i do Jego tronu. Niewiasta zaś zbiegła na pustynię, gdzie miejsce ma przygotowane przez Boga. I usłyszałem donośny głos mówiący w niebie: «Teraz nastało zbawienie, potęga i królowanie Boga naszego i władza Jego Pomazańca» Oto Słowo Boże.

Psalm (Ps 45, 7 i 10. 11-12. 14-15 (R.: por. 10b))
Stoi Królowa po Twojej prawicy
Tron Twój, Boże, trwa na wieki, *
berłem sprawiedliwym berło Twego królestwa.
Córki królewskie wychodzą na spotkanie z tobą, *
królowa w złocie z Ofiru stoi po twojej prawicy.

Stoi Królowa po Twojej prawicy
Posłuchaj, córko, spójrz i nakłoń ucha, *
zapomnij o swym ludzie, o domu twego ojca.
Król pragnie twego piękna, *
on twoim panem, oddaj mu pokłon.

Stoi Królowa po Twojej prawicy
Córa królewska wchodzi pełna chwały, *
odziana w złotogłów.
W szacie wzorzystej prowadzą ją do króla, *
za nią prowadzą do ciebie dziewice, jej druhny.
Stoi Królowa po Twojej prawicy

2. czytanie (1 Kor 15, 20-26) W Chrystusie wszyscy będą ożywieni
Czytanie z Pierwszego Listu świętego Pawła Apostoła do Koryntian
Bracia: Chrystus zmartwychwstał jako pierwszy spośród tych, co pomarli. Ponieważ bowiem przez człowieka przyszła śmierć, przez człowieka też dokona się zmartwychwstanie. I jak w Adamie wszyscy umierają, tak też w Chrystusie wszyscy będą ożywieni, lecz każdy według własnej kolejności. Chrystus jako pierwszy, potem ci, co należą do Chrystusa, w czasie Jego przyjścia. Wreszcie nastąpi koniec, gdy przekaże królowanie Bogu i Ojcu i gdy pokona wszelką Zwierzchność, Władzę i Moc. Trzeba bowiem, ażeby królował, aż położy wszystkich nieprzyjaciół pod swoje stopy. Jako ostatni wróg, zostanie pokonana śmierć. Oto Słowo Boże.

Aklamacja
Alleluja, alleluja, alleluja
Maryja została wzięta do nieba,
radują się zastępy aniołów.
Alleluja, alleluja, alleluja

Ewangelia (Łk 1, 39-56) Nawiedzenie Elżbiety przez Maryję
Słowa Ewangelii według świętego Łukasza
Maryja wybrała się i poszła z pośpiechem w góry do pewnego miasta w pokoleniu Judy. Weszła do domu Zachariasza i pozdrowiła Elżbietę. Gdy Elżbieta usłyszała pozdrowienie Maryi, poruszyło się dzieciątko w jej łonie, a Duch Święty napełnił Elżbietę. Wydała ona okrzyk i powiedziała: «Błogosławiona jesteś między niewiastami i błogosławiony jest owoc Twojego łona. A skądże mi to, że Matka mojego Pana przychodzi do mnie? Oto skoro głos Twego pozdrowienia zabrzmiał w moich uszach, poruszyło się z radości dzieciątko w moim łonie. Błogosławiona jesteś, któraś uwierzyła, że spełnią się słowa powiedziane Ci od Pana». Wtedy Maryja rzekła: «Wielbi dusza moja Pana,
i raduje się duch mój w Bogu, moim Zbawcy.  Bo wejrzał na uniżenie swojej służebnicy.  Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia. Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny. Święte jest Jego imię, a Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie  nad tymi, co się Go boją. Okazał moc swego ramienia, rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich. Strącił władców z tronu, a wywyższył pokornych. Głodnych nasycił dobrami, a bogatych z niczym odprawił. Ujął się za swoim sługą, Izraelem, pomny na swe miłosierdzie. Jak przyobiecał naszym ojcom, Abrahamowi i jego potomstwu na wieki». Maryja pozostała u niej około trzech miesięcy; potem wróciła do domu. Oto Słowo Pańskie.

Z kazania na kalwaryjskim Wzgórzu – 15.08.2022r.
Zawierzyć Bogu życie na wzór Maryi.
Pierwsza prawda i jakże bardzo ważna, która do nas dzisiaj dociera, to ta, że Maryja jest już w niebie! I co więcej po zakończeniu swojego życia na ziemi została przez Boga wzięta do Nieba z ciałem i duszą! Maryja jest w niebie, czyli uczestniczy już w chwale swojego Syna Jezusa Chrystusa. Maryja jest w niebie, dlatego może orędować i wstawiać się za nami u Boga. Dogmat wiary o Wniebowzięciu Maryi został ogłoszony stosunkowo późno, bo dopiero w XX wieku, ale już dużo wcześniej w wierze ludu i w Tradycji Kościoła, Maryja jako Wniebowzięta była obecna w obrazach, dziełach sztuki, czy też w czwartej chwalebnej tajemnicy Różańca świętego. Najczęściej Maryja Wniebowzięta jest ukazywana na obrazach na obłoku unoszącym Ją ku niebu, a pod nim znajdują się Apostołowie wyciągający ku Maryi swoje ręce. Apostołowie na tych obrazach sprawiają wrażenie jakby niedowierzali temu co się dzieje. Wyciągają ręce ku Maryi, jakby błagali: Maryjo zabierz nas ze sobą, nie zostawiaj nas tutaj na ziemi samych.
Wniebowzięcie NMP, które dzisiaj tak uroczyście świętujemy niesie w sobie wielkie przesłanie i ważne podpowiedzi, także dla nas którzy jeszcze jesteśmy w drodze do nieba. Te podpowiedzi Maryja kieruje do nas poprzez  dzisiejszą Liturgię Słowa. Jakie to podpowiedzi?
1/ Po pierwsze Maryja ukazuje i przypomina o celu naszej ziemskiej wędrówki, do czego każdy z nas szczególnie został powołany. Zostaliśmy powołani do życia wiecznego z Bogiem! Od momentu Chrztu świętego każdy z nas wszedł w tę niezwykłą więź z Bogiem, która uzdalnia nas do dążenia do nieba, gdzie mieszka Bóg, gdzie mieszka już Maryja, gdzie mieszka tak wielu Świętych, i gdzie także dla każdego z nas Bóg przygotował mieszkanie, o czym zapewnia nas Jezus Chrystus! Dlatego św. Paweł zachęca nas byśmy nasze pragnienia i nasze życie kierowali przed wszystkim ku niebu! Niestety wielu nie chce o tym na co dzień pamiętać, zajmując się tylko sprawami ziemskimi. A jak to wygląda w naszym życiu? Czy kierujemy nasze codzienne życie ku niebu…? Szukać tego co „w górze”, to znaczy szukać tego co piękne, dobre, szlachetne, co zbliża nas do Jezusa, co zbliża nas do Maryi, co pozwala nam być piękniejszymi w oczach Boga. Maryja jest dla nas przykładem takiego właśnie życia godnego nieba, życia oddanego Bogu, życia oddanego Jezusowi i to aż po Krzyż, życia oddanego też drugiemu człowiekowi.
2/ Po drugie Maryja uczy nas mówienia Bogu „tak”, i to w każdych okolicznościach życia. Ta postawa pokornej Służebnicy doprowadziła Maryję do chwały Wniebowzięcia. Kiedy mówię „tak” Bogu, to jednocześnie mówię „nie” szatanowi! Kiedy mówię „tak” Bogu, to jednocześnie mówię „nie” grzechowi! Bóg zawsze pamięta o tych, którzy są Mu wierni  i posłuszni, którzy na co dzień Jemu służą. Dlatego to Bóg nie pozwolił, by Maryja, która jest przykładem wierności, pokory i całkowitego zawierzenia Bogu, która nosiła Jego Syna pod sercem, po śmierci została w grobie. Bóg w swojej wszechmocy zabrał Maryję z ciałem i duszą do siebie, zabrał do nieba.
3/ Po trzecie Wniebowzięcie NMP jest wezwaniem skierowanym do nas, abyśmy wiarę otrzymaną na Chrzcie świętym nieustannie w sobie umacniali.  Byśmy w świetle wiary nieustannie się nawracali i odnawiali nasze życie. Gdy Maryja spotkała się z Elżbietą usłyszała słowa: „Błogosławiona, któraś uwierzyła, że spełnią się słowa powiedziane ci od Pana”. Maryja wierzyła w Boga, wierzyła Bogu i wierzyła Jego Słowom. Jeżeli chcemy być z naszą Matką Maryją w niebie, musimy tak jak Ona wierzyć w Boga, wierzyć Jezusowi i Jego Ewangelii. Maryja zachęca nas byśmy w naszym życiu zawsze słuchali Jezusa i czynili to czego Jezus nas naucza! O tym przypominają nam słowa pieśni religijnej: „Usłysz Bożej Matki głos, która wzywa dzisiaj nas. Chce u Syna znów wyprosić cud przemiany serc. Uczyńcie co wam mówi Syn, przyobleczcie wiarę w czyn. Niech się Słowo Boże stanie ciałem w każdym z nas”. Każdy z nas jest zaproszony przez Boga, do życia zgodnego z wiarą. O naszej wierze w Boga nie decydują tylko modlitwy, ale także nasze codzienne słowa i czyny. Bo jak pisze św. Jakub w swoim Liście: „wiara bez uczynków jest martwa”. Ofiarujmy więc Bogu, każdego dnia, naręcza dobrych uczynków, podobnie jak przynosimy dzisiaj do poświęcenia naręcza kwiatów, ziół i owoców. Amen.
(o.R.)