Zachęcamy do modlitwy i kontemplacji Jezusa w scenerii pięknego, pełnego franciszkańskiej prostoty żłóbka, codziennie do 2 lutego od 10.00– 17.00.
Msza św. w tygodniu o 17.00, a niedziele o 9.00 i 11.00. Pakość, ul. Barcińska 60. Zapraszamy serdecznie!

Franciszkańska tradycja bożonarodzeniowych szopek
Boże Narodzenie należy do najstarszych świąt w kościele chrześcijańskim. Celebrowane jest od starożytności, pierwsze potwierdzone obchody w Rzymie datowane są na rok 326, zaraz po Soborze Nicejskim I. Jednym z elementów obchodów jest odtwarzanie wyglądu miejsca narodzin Zbawiciela.

Zwyczaj urządzania szopek bożonarodzeniowych w kościołach zapoczątkował Św. Franciszek z Asyżu w roku 1223. Święta Bożego Narodzenia spędzał w Greccio wraz ze swoim przyjacielem Giovannim Velitą. Na dwa tygodnie przed świętami Św. Franciszek tak rzekł do Giovanniego: „Jeżeli chcesz byśmy w Greccio obchodzili święta Pańskie, pospiesz się i pilnie przygotuj wszystko to co ci powiem. Chce bowiem dokonać pamiątki Dziecięcia, które narodziło się w Betlejem. Chcę naocznie pokazać jego braki w niemowlęcych potrzebach, jak został położony w żłobie i jak złożony na sianie w towarzystwie wołu i osła.”

Velita udał się do miejscowego kościoła i przygotował wraz z księdzem żłóbek oraz przyprowadził zwierzęta. W wigilię Narodzenia Pańskiego do kościoła zeszli się miejscowi wierni ze świecami i pochodniami. Ksiądz odprawił mszę, Św. Franciszek asystował mu jako diakon oraz wygłosił kazanie. Kiedy głosząc Ewangelię wymieniał imię Jezusa i nazwę Betlejem oblizywał wargi językiem i na podniebieniu smakował słodycz tych słów. Następnie klęknął przed żłóbkiem i adorował Dzieciątko, które dotychczas uśpione obudziło się i uśmiechnęło do Świętego. Po zakończeniu mszy ludzie zabrali do domów słomę ze żłóbka, która to relikwia służyła im do leczenia dotkniętych chorobami zwierząt.

Misterium to zatwierdził papież Honoriusz III i szybko rozpowszechniło się ono w chrześcijańskim świecie. Do Polski zwyczaj ten trafił za sprawą franciszkanów jeszcze w średniowieczu. Od XVI w. śpiewane są kolędy i pastorałki, wystawiano również żywe przedstawienia w formie teatrzyków kukiełkowych. Od połowy XVIII w. zapoczątkowany został zwyczaj kolędowania po domach i pojawili się przebierańcy kolędnicy.