Z kazania na kalwaryjskim Wzgórzu w Piątek w Oktawie Wielkanocnej – 09.04.2021 
Przeżywamy kolejny raz wielką radość płynącą z Oktawy Wielkiej Nocy związanej z niesamowitym cudem jakim było zmartwychwstanie Chrystusa po Jego śmierci na Krzyżu i złożeniu do grobu. Jak podkreślał w swoim wielkanocnym nauczaniu św. Jan Paweł II: „Zmartwychwstanie Chrystusa jest sekretem mocy chrześcijaństwa. Nie jest mitem ani symbolem, ale konkretnym wydarzeniem. Potwierdzają je pewne i przekonywujące dowody. Przyjęcie tej prawdy, choć jest owocem Ducha Świętego, opiera się zarazem na solidnej podstawie historycznej (..) Także obecnie doświadczenie tej tajemnicy musi być przyjęte z wiarą i poświadczone życiem”.
Mimo upływu 2000 lat, jako ludzie wierzący, zawsze z wielkim wzruszeniem, czytamy w okresie Oktawy Wielkiej Nocy te fragmenty Ewangelii, które mówią o wydarzeniach, świadectwach i spotkaniach ze zmartwychwstałem Jezusem.
Pierwszym wydarzeniem, które opisują Ewangelie, to znalezienie pustego grobu. „Nie jest to sam w sobie – jak uczy KKK – bezpośredni dowód na zmartwychwstanie Jezusa. Faktem jest jednak, że odkrycie pustego grobu przez uczniów, było pierwszym krokiem w kierunku rozpoznania samego faktu zmartwychwstania”. Tę wiadomość o pustym grobie przekazują wszystkie Ewangelie. Gdyby ona była bezpodstawna, łatwo można by było ją podważyć. Dotyczy to nie tylko Piotra i innych apostołów, ale także licznych uczniów, do których Zmartwychwstały Chrystus przyszedł w różnych sytuacjach i okolicznościach. Niektórzy z nich, jak rybacy z Galilei, byli ludźmi bardzo rzeczowo myślącymi, toteż czytamy na kartach Ewangelii, że na pierwsze wiadomości o zmartwychwstaniu Jezusa zareagowali bardzo sceptycznie. Piotr i Jan sami pobiegli do grobu, bo nie potrafili uwierzyć kobietom, ze grób jest pusty. Wiemy jak zareagował Tomasz Apostoł: nie uwierzę, aż sam nie zobaczę Jezusa i nie dotknę Jego ran.
Jakże piękne świadectwo o spotkaniu ze Zmartwychwstałym Chrystusem słyszymy w odczytanym dzisiaj fragmencie z Ewangelii według św. Jana. Wypowiedziane przez św. Jana, umiłowanego ucznia, słowa: „To jest Pan”, to chyba najkrótsze, a zarazem bardzo głębokie wyznanie wiary, że Jezus prawdziwie zmartwychwstał! Swoją wiarę w zmartwychwstałego Chrystusa potwierdza swoim zachowaniem także św. Piotr, który na widok Jezusa szybko nakłada na siebie ubranie i rzuca się do jeziora, aby jak najszybciej znaleźć się blisko Jezusa. Na potwierdzenie swojego zmartwychwstania, Jezus z Piotrem, Janem i obecnymi tam uczniami spożywa posiłek, który osobiście dla nich przygotował. Jezus w ten sposób pokazuje, że pragnie być ze swoimi uczniami w ich codziennym życiu, zarówno w pracy, jak i w czasie posiłku. Warto, abyśmy i my także o tym pamiętali – o obecności i bliskości Jezusa w naszym codziennym życiu.
Zakończę słowami życzeń jakie św. Jan Paweł II wypowiedział w jedną z niedziel Zmartwychwstania Pańskiego: „Życzę wam, abyście zarówno dziś, jak i w tych ostatnich dniach oktawy wielkanocnej żyli coraz głębiej i coraz silnej wiarą płynącą z paschalnego świadectwa, tego świadectwa, które było źródłem wiary Apostołów. Prowadzeni przez niewiasty Apostołowie sami się przekonali o tym wydarzeniu i tego samego dnia wieczorem spotkali zmartwychwstałego Chrystusa. Niech nasza wiara zawsze czerpie siły z tego głównego w dziejach zbawienia wydarzenia. Zmartwychwstały Chrystus jest naszym usprawiedliwieniem. Staniemy się sprawiedliwi przede wszystkim wierząc w Niego i – jak Apostołowie – staniemy się świadkami Zmartwychwstałego”. Amen.
(o.R.)