Z kazania na kalwaryjskim Wzgórzu w piątek – 16.04.2021

Dzień 16 kwietnia to dla nas Franciszkanów bardzo ważny dzień w naszym życiu zakonnym. W dniu 16 kwietnia 1209r. miało miejsce w Rzymie ustne zatwierdzenie Reguły Franciszkańskiej przez Papieża Innocentego III oraz złożenie na ręce Papieża ślubów zakonnych przez św. Franciszka z Asyżu i jego Współbraci. Stąd w tym dniu w I Zakonie św. Franciszka odnawiamy nasze śluby zakonne: posłuszeństwa, czystości i ubóstwa.
Wspólnota założona przez św. Franciszka z Asyżu nie przyjęła żadnej z istniejących wówczas reguł zakonnych. Była to grupa pokutników wzywających do nawrócenia, która kierowała się napisaną przez św. Franciszka Regułą. Jej treść, ułożona z wersetów Ewangelii, wzywała do radykalnego ubóstwa i wyrzeczenia, podkreślała konieczność naśladowania Chrystusa oraz zachęcała do miłości, szczególnie ludzi najbardziej ubogich, biednych i potrzebujących.
Św. Franciszek z Asyżu tak opisał w swoim Testamencie to, co się wtedy 16 kwietnia wydarzyło: „I gdy Pan zlecił mi troskę o braci, nikt mi nie wskazywał, co mam czynić, lecz sam Najwyższy objawił mi, że powinienem żyć według Ewangelii świętej. I ja kazałem to spisać w niewielu prostych słowach, i Ojciec Święty potwierdził mi”. Św. Franciszek, widząc, że Pan Bóg każdego dnia  powiększa liczbę braci, napisał prosto i zwięźle, formę życia i Regułę, używając głównie tekstów świętej Ewangelii, której doskonałości jedynie pożądał. Włączył też kilka wskazań, które były niezbędne do prowadzenia świętego życia we wspólnocie. Papież Innocenty III zatwierdzając ustnie Regułę Franciszkańską powiedział: „Bracia, idźcie z Bogiem, i jak was On raczy natchnąć, tak głoście wszystkim pokutę. A gdy Wszechmocny Bóg pomnoży was w liczbę i łaskę, z radością donieście mi o tym, a ja wam udzielę więcej pozwoleń i bezpiecznie powierzę wam większe zadania”.
Jaki sens i jakie znaczenie dla życia pierwszych naśladowców św. Franciszka miało zatwierdzenie Reguły przez Papieża?
W swoim Testamencie św. Franciszek podkreśla, że treść Reguły jest darem Bożym, gdyż „sam Najwyższy objawił mi, że powinienem żyć według Ewangelii świętej… i papież potwierdził mi”.
W nauczaniu Soboru Watykańskiego II, w Konstytucji „Lumen gentium” czytamy, że hierarchia kościelna „podążając skwapliwie za tchnieniem Ducha Świętego, przyjmuje reguły przedłożone przez znakomitych mężów i niewiasty, a następnie dokładniej uporządkowane oficjalnie zatwierdza, autorytetem czujnym i pomocnym wspiera instytuty ustanowione tu i ówdzie dla budowania Ciała Chrystusowego, aby wzrastały i rozwijały się w duchu założycieli”.
Powyższe stwierdzenie podkreśla, że Kościół poprzez swoich przedstawicieli spełnia rolę pomocną i kontrolną, i potwierdza, co jest właściwe, dobre, pożyteczne dla życia chrześcijan, aby osiągnąć życie wieczne. W ten sposób chroni swoich wiernych przed błędami, pomyłkami, złymi wyborami i wskazuje właściwą drogę do celu. Św. Franciszek był przekonany, że Kościołem kieruje Bóg przez powołanych pasterzy. Miał też taką wiarę i przekonanie, że w osobach papieża, biskupa i kapłana spotyka Jezusa swojego Pana, gdyż jak napisał w Testamencie: „w nich rozpoznaje Syna Bożego i oni są moimi panami”. Spotykając w tych ludziach Chrystusa, ofiarowywał im pełne szacunku posłuszeństwo. Ta pełnia posłuszeństwa wobec Kościoła uchroniła od początku aż do teraz Zakon Franciszkański od wejścia w ślepą uliczkę ludzkiej pychy i samozadowolenia.
Zauważamy, że na przestrzeni wieków zmieniają się warunki życia ludzi i zmienia się wiele rzeczy. Jednak Reguła ułożona przez św. Franciszka z Asyżu, zatwierdzona przez Kościół. w sposób ostateczny w 1223r. przez papieża Honoriusza III  nie ulega zmianie i obowiązuje do dziś, bo jest oparta na Ewangelii, która jest ponadczasowa i na posłuszeństwie Kościołowi Świętemu. Amen.
(o.R.)