Z liturgii Uroczystości Wniebowstąpienia Pańskiego – 16.05.2021r.

1. czytanie (Dz 1, 1-11) Uniósł się w ich obecności w górę
Czytanie z Dziejów Apostolskich
Pierwszą Księgę napisałem, Teofilu, o wszystkim, co Jezus czynił i czego nauczał od początku aż do dnia, w którym dał polecenia apostołom, których sobie wybrał przez Ducha Świętego, a potem został wzięty do nieba. Im też po swojej męce dał wiele dowodów, że żyje: ukazywał się im przez czterdzieści dni i mówił o królestwie Bożym. A podczas wspólnego posiłku przykazał im nie odchodzić z Jerozolimy, ale oczekiwać obietnicy Ojca: «Słyszeliście o niej ode Mnie – mówił – Jan chrzcił wodą, ale wy wkrótce zostaniecie ochrzczeni Duchem Świętym». Zapytywali Go zebrani: «Panie, czy w tym czasie przywrócisz królestwo Izraela?» Odpowiedział im: «Nie wasza to rzecz znać czasy i chwile, które Ojciec ustalił swoją władzą, ale gdy Duch Święty zstąpi na was, otrzymacie Jego moc i będziecie moimi świadkami w Jeruzalem i w całej Judei, i w Samarii, i aż po krańce ziemi». Po tych słowach uniósł się w ich obecności w górę i obłok zabrał Go im sprzed oczu. Kiedy jeszcze wpatrywali się w Niego, jak wstępował do nieba, przystąpili do nich dwaj mężowie w białych szatach. I rzekli: «Mężowie z Galilei, dlaczego stoicie i wpatrujecie się w niebo? Ten Jezus, wzięty od was do nieba, przyjdzie tak samo, jak widzieliście Go wstępującego do nieba». Oto Słowo Boże.

Psalm (Ps 47 (46), 2-3. 6-7. 8-9 (R.: por. 6))
Pan wśród radości wstępuje do nieba
Wszystkie narody, klaskajcie w dłonie, *
radosnym głosem wykrzykujcie Bogu,
bo Pan Najwyższy i straszliwy, *
jest wielkim Królem nad całą ziemią.

Z kazania na kalwaryjskim Wzgórzu – Niedziela 16.05.2021r.
Jezus zapewnia, że istnieje Niebo
Przeżywając dzisiejszą uroczystość widzimy Jezusa w Jego boskim majestacie, jak wstępuje do Nieba. Czyli Niebo naprawdę istnieje, skoro Jezus tam wstępuje! Zanim wstąpił do Nieba zapewnił swoich uczniów, że „W domu Ojca mego jest mieszkań wiele. Gdyby tak nie było, to bym wam powiedział. Idę przecież przygotować wam miejsce. A gdy odejdę i przygotuję wam miejsce, przyjdę powtórnie i zabiorę was do siebie, abyście i wy byli tam, gdzie Ja jestem”. Tajemnica Wniebowstąpienia jest więc dla nas źródłem wielkiej radości, płynącej z faktu, że Niebo istnieje. Co więcej dla każdego z nas Bóg przygotował w Niebie mieszkanie! Ten fakt także powinien nas napełnić wielką radością i szczęściem!
Jezus w czasie swojego ziemskiego życia objawił nam Boga, a przez Mękę i Śmierć na Krzyżu odkupił nasze grzechy. Po swoim zmartwychwstaniu przez 40 dni ukazywał się swoim uczniom, aż do dnia gdy na ich oczach wzniósł się do Nieba z Góry Oliwnej. A teraz, jak wyznajemy w Credo, Jezus „siedzi po prawicy Boga Ojca Wszechmogącego” i „stamtąd przyjdzie sądzić żywych i umarłych”.
Nasza życiowa droga, którą kroczymy po ziemi, posiada zarówno swój start jak i metę. Metą jest spotkanie z Bogiem w wieczności, gdy w momencie naszej śmierci, przyjdzie po nas Chrystus i zabierze nas do siebie, tak jak o tym zapewnia. Jak uczy Jezus, droga do Nieba jest „wąska i stroma”. Ale warto iść tą drogą wyznaczoną przez Jezusa, choć czasami jest bardzo trudna i wyboista, bo właśnie ta droga prowadzi do życia wiecznego w Niebie. Św. Paweł, który jak wiemy nie miał łatwej drogi w życiu, pisze w Liście do Rzymian, „że cierpień teraźniejszych nie można stawiać na równi z chwalą, która ma się w nas objawić”. Chwała bowiem będzie wieczna, a cierpienie jest przemijające, nawet jeżeli trwa wiele lat!
Zanim Jezus wstąpił do Nieba, to po swoim zmartwychwstaniu, nadal umacniał wiarę, nadzieję i miłość w sercach Apostołów i swoich uczniów. Starał się ich przekonać, aby dawali świadectwo całemu światu o tym, czego sami doświadczyli i co zobaczyli. Obiecał też pomoc Ducha Świętego. „Oni zaś poszli – jak pisze św. Marek Ewangelista – i głosili Ewangelię wszędzie. a Pan współdziałał z nimi i potwierdzał naukę znakami, które jej towarzyszyły”.
Misja zbawienia świata i ludzi przez Jezusa Chrystusa trwać będzie aż do skończenia świata. Po Wniebowstąpieniu Jezusa głoszenie orędzia o zbawieniu spoczywa na Kościele i na uczniach Jezusa, którzy dzisiaj należą do wspólnoty Chrystusowego Kościoła … a więc i na każdym z nas. Zmartwychwstały Chrystus, wstąpiwszy do Nieba nie pozostawia swoich uczniów samych. Wstawia się za nami u swojego Ojca. Zostawił nam swoją Matkę i uczynił Ją jednocześnie naszą Matką. Życiową mądrość przekazał nam w swoim Słowie zapisanym na kartach Pisma Świętego. Pozostał też z nami na ziemi w znakach świętych sakramentów, zwłaszcza w Eucharystii. Tak jak obiecał będzie ze swoimi uczniami na tej ziemi „aż do skończenia świata”. Towarzyszy nam  każdego dnia, i gdy Go o to poprosimy na modlitwie, wspiera nas swoimi łaskami w drodze do naszej mety, którą będzie spotkaniem z Bogiem w wieczności.
W życiu Jezusa na tej ziemi, możemy zobaczyć także naszą życiową drogę. Bóg powołał nas do życia na tej ziemi, abyśmy każdego dnia razem z Nim przemierzali drogi tego świata. Musimy jednak pamiętać, że nic na tej ziemi nie jest nam dane na zawsze. Wszystko co posiadamy, prędzej czy później na tej ziemi zostawimy. Tak też było w życiu Jezusa. Także ludzie, których kochamy odchodzą od nas, ukazując kruchość życia na ziemi. Bez względu na to ile lat przyjdzie nam żyć na tej ziemi, to każdy dzień, podobnie jak w życiu Chrystusa, zbliża nas do powrotu do Domu Ojca. Dlatego wiara w życie wieczne powinna w sposób szczególny wpływać na kształtowanie naszego życia doczesnego. Nasze życie na ziemi ma służyć przede wszystkim temu, abyśmy dobrze przygotowali się do wieczności. To od jakości naszego ziemskiego życia, będzie zależeć gdzie spędzimy wieczność. Nie można więc pozwolić sobie w  życiu na jakąkolwiek lekkomyślność, która może nas kosztować utratę nigdy nie kończącego się szczęścia w Niebie. Jakże inaczej wyglądałoby życie na ziemi, gdyby ludzie tak na serio wierzyli w życie wieczne. Wierzmy więc mocno w życie wieczne, bo jak przypomina św. Paweł w Liście do Filipian: „Nasza  Ojczyzna jest w Niebie”. A Niebo jest tam gdzie żyje i mieszka Bóg! Amen.
(o.R.)