Niech wszystkie ludy sławią Ciebie, Boże
Niech Ciebie, Boże, wysławiają ludy, *
niech wszystkie narody oddają Ci chwałę.
Niech się narody cieszą i weselą, †
bo rządzisz ludami sprawiedliwie *
i kierujesz narodami na ziemi.

Niech wszystkie ludy sławią Ciebie, Boże
Niech Ciebie, Boże, wysławiają ludy, *
niech wszystkie narody oddają Ci chwałę.
Niech nam Bóg błogosławi *
i niech cześć Mu oddają wszystkie krańce ziemi.
Niech wszystkie ludy sławią Ciebie, Boże

2. czytanie (Ap 21, 10-14. 22-23) Miasto Święte
Czytanie z Apokalipsy Świętego Jana Apostoła
Uniósł mnie anioł w zachwyceniu na górę wielką i wyniosłą, i ukazał mi Miasto Święte – Jeruzalem, zstępujące z nieba od Boga, mające chwałę Boga. Źródło jego światła podobne do kamienia drogocennego, jakby do jaspisu o przejrzystości kryształu: Miało ono mur wielki i wysoki, miało dwanaście bram, a na bramach – dwunastu aniołów i wypisane imiona, które są imionami dwunastu szczepów synów Izraela. Od wschodu trzy bramy i od północy trzy bramy, i od południa trzy bramy, i od zachodu trzy bramy. A mur Miasta ma dwanaście warstw fundamentu, a na nich dwanaście imion dwunastu Apostołów Baranka. A świątyni w nim nie dojrzałem: bo jego świątynią jest Pan Bóg wszechmogący oraz Baranek. I Miastu nie trzeba słońca ni księżyca, by mu świeciły, bo chwała Boga je oświetliła, a jego lampą – Baranek. Oto Słowo Boże.

Aklamacja (J 14, 23)
Alleluja, alleluja, alleluja
Jeśli Mnie kto miłuje, będzie zachowywał moją naukę,
a Ojciec mój umiłuje go i przyjdziemy do niego.
Alleluja, alleluja, alleluja

Ewangelia (J 14, 23-29) Duch Święty nauczy was wszystkiego
Słowa Ewangelii według Świętego Jana
Jezus powiedział do swoich uczniów: «Jeśli Mnie kto miłuje, będzie zachowywał moją naukę, a Ojciec mój umiłuje go i przyjdziemy do niego, i mieszkanie u niego uczynimy. Kto nie miłuje Mnie, ten nie zachowuje słów moich. A nauka, którą słyszycie, nie jest moja, ale Tego, który Mnie posłał, Ojca. To wam powiedziałem, przebywając wśród was. A Paraklet, Duch Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, On was wszystkiego nauczy i przypomni wam wszystko, co Ja wam powiedziałem. Pokój zostawiam wam, pokój mój daję wam. Nie tak jak daje świat, Ja wam daję. Niech się nie trwoży serce wasze ani się nie lęka. Słyszeliście, że wam powiedziałem: Odchodzę i przyjdę znów do was. Gdybyście Mnie miłowali, rozradowalibyście się, że idę do Ojca, bo Ojciec większy jest ode Mnie. A teraz powiedziałem wam o tym, zanim to nastąpi, abyście uwierzyli, gdy się to stanie». Oto Słowo Pańskie.

Z kazania na kalwaryjskim Wzgórzu –  z niedzieli 22.05.2022r.
Chrystusowego pokój w codziennym życiu.
„Pokój zostawiam wam, pokój mój daję wam. Nie tak jak daje świat, Ja wam daję”. Te słowa Chrystus kieruje zarówno do Apostołów, jak i dzisiaj do nas. Pamiętamy, jak w dniu Zmartwychwstania, Jezus ukazując się swoim uczniom przekazał im jako pierwszy dar – dar pokoju, pozdrawiając ich słowami: „Pokój wam”. Pokój jest szczególnym dobrem w życiu, którego człowiek nieustannie pragnie. Brak pokoju, prowadzone wojny w różnym wymiarze narodowym czy rodzinnym, to dla świata i ludzi, zawsze źródło nieszczęścia,  wzajemnej nienawiści, zniszczenia, cierpienia i ludzkich łez. Jezus obdarzając swoich uczniów darem pokoju, wyraźnie odcina się od pokoju, który chce dać człowiekowi świat. Dlaczego? Bo pokój jaki człowiekowi oferuje świat jest często nietrwały, powierzchowny i złudny, pełny wzajemnego strachu. Pokój „dawany przez świat” zależny jest często od kaprysów, układów, pieniędzy, sytuacji, znajomości i zajmowanej pozycji. Pokoju nie zapewni się także walką o pokój.
Czym zatem jest pokój, który ofiaruje człowiekowi Chrystus? Gdzie szukać źródła Chrystusowego pokoju? W ujęciu biblijnym pokój jest stanem wewnętrznej harmonii, dzięki, której człowiek prowadzi życie w jedności z Bogiem, swoim Stwórcą, w jedności z człowiekiem i z otaczającym go światem. Pokój jest błogosławieństwem Boga i radością przeżywania Jego bliskości. Takiego dobra nie można kupić za żadne pieniądze, ani zapewnić sobie przez jakieś pokojowe pakty i układy. Pokój przynosi szczęście człowiekowi, który kieruje się w życiu sprawiedliwością i uczciwym postępowaniem. Warunkiem otrzymania od Boga daru pokoju jest wiara w Boga, miłość do Boga i życie zgodne z Jego przykazaniami. W Psalmie 122 czytamy: „Proście o pokój… Niech żyją w pokoju, którzy Ciebie (Boże) miłują”. Powodem braku pokoju jest więc przede wszystkim odejście ludzi od Boga i Jego przykazań. Brak pokoju jest wynikiem grzechów który odrywają ludzi od Boga i zwracają przeciwko drugiemu człowiekowi. Pokój Chrystusowy to też nie luksusowy “święty spokój”, to nie brak zmartwień, przeciwności i trosk.
Pokój Chrystusowy to wewnętrzna pewność, że żyję uczciwie, że moje życie jest złączone z Chrystusem, że moje cierpienie, moje naśladowanie Chrystusa, nie jest bez znaczenia i ma wartość wieczną. Pokój Chrystusowy to wewnętrzny głos przynoszący ukojenie, mimo codziennych zmartwień i trosk, mimo zewnętrznych niepokojów. Źródłem pokoju w świecie w którym żyjemy, jest obecność Chrystusa. Jako Jego uczniowie jesteśmy zobowiązani, aby pokój otrzymany od Chrystusa nieść także naszym bliźnim. O tym przypomina nam hasło obecnego Roku duszpasterskiego: „Idźcie w pokoju Chrystusa”. Mamy być świadkami, że Bóg w którego wierzymy jest Bogiem Miłości i Pokoju! Mamy realizować błogosławieństwo wypowiedziane przez Chrystusa w Kazaniu na Górze: „Błogosławieni, którzy wprowadzają pokój, albowiem oni będą nazwani synami Bożymi”. Realizowanie tego błogosławieństwa wyraża się w konkretnym działaniu na rzecz pokoju: 1/ Po pierwsze chrześcijanin żyjąc prawem miłości Chrystusowej wprowadza pokój do swojego serca, i w ten sposób promieniuje pokojem na otoczenie, także w swojej rodzinie; 2/ Po drugie chrześcijanin wykorzystuje w Kościele, środki którymi pokój Chrystusowy jest wprowadzany w życie: to modlitwa i rozważanie Słowa Bożego, to Sakramenty Pokuty i Eucharystii, dzięki którym człowiek odzyskuje pokój sumienia i napełnia się łaską Bożego pokoju; 3/ Po trzecie chrześcijanin buduje pokój na sprawiedliwości wypływającej z przestrzegania Bożych przykazań, co przejawia się w oddawaniu czci Bogu i w szacunku dla bliźniego.
W czasie każdej Mszy świętej słyszymy pozdrowienie: „Pokój Pański niech zawsze będzie z wami” i przekazujemy sobie wzajemnie znak pokoju. To pozdrowienie przypomina nam, że uczestnicząc w Eucharystii jesteśmy zobowiązani do życia w pokoju z Bogiem i ludźmi. A to zapewne wymaga często od nas zmiany życiowych postaw i sposobu myślenia, przezwyciężenia w sobie zazdrości i pychy, by wraz z Chrystusem wprowadzać w codzienne życie pokój, zarówno we wspólnocie Kościoła, w Parafii, jak i w tych wspólnotach w których żyjemy, działamy i pracujemy. Amen.
(o.R.)