Z kazania na kalwaryjskim Wzgórzu – 15.07.2022r. – święto św. Bonawentury

Św. Bonawentura przykładem mądrości, pokory i radości.
„Wy jesteście solą ziemi… wy jesteście światłem świata…”. Te słowa Jezusa z Ewangelii wziął sobie bardzo do serca św. Bonawentura. W dokumentach na zakończenie Soboru Lyońskiego w 1274 na temat św. Bonawentury napisano tak: „ Bonawentura jawi się jako postać wyjątkowa i jedyna przez swoją świętość, niespotykaną wiedzę i wymowę, ozdobiony przebogatym żywotem, sercem pełnym miłości i zwyciężający wszystko sposobem bycia; dobrotliwy i przystępny, pobożny i miłosierny, pełen cnót, ulubiony przez Boga i ludzi… Pan obdarzył go tak czarującą uprzejmością, że każdemu, kto go spotkał serce napełniało się od razu miłością”. Św. Bonawentura stał się solą i światłem świata m.in. dlatego, że był na co dzień człowiekiem pobożnym, miłosiernym, pokornym, dążącym do świętości. Dlatego i dzisiaj jest dla nas przykładem dobrego chrześcijańskiego życia. Czego możemy nauczyć się od św. Bonawentury?
Mimo wielkiej mądrości i posiadanej wiedzy był człowiekiem niezwykle skromnym. Wydawać się by się mogło, że to nic nadzwyczajnego, gdy tymczasem jest to cecha bardzo ważna we współczesnym świecie i pilnie potrzebna każdemu chrześcijaninowi. Jakże często człowiek wyobraża sobie, że jest kimś ważnym, wielkim i wyjątkowym. Zwłaszcza gdy wcześniej był na wysokim stanowisku  lub gdy za takim stanowiskiem tęskni i takiego stanowiska bardzo pragnie. Tymczasem jak uczy Ewangelia – uczeń Chrystusa to ktoś zwyczajny, skromny, jak i jego Mistrz. Być naśladowcą Jezusa Chrystusa, to wielka mądrość człowieka. Wiedział o tym doskonale św. Bonawentura, który mimo pełnionych w Kościele i w Zakonie ważnych urzędów pozostał zawsze zwyczajnym i skromnym człowiekiem. Będąc człowiekiem mądrym, a zarazem pokornym, nie zwracał uwagi na to, czy jest na piedestale czy w szeregu, w swojej skromności zawsze potrafił w pokorze służyć Bogu i bliźnim. Pokorny i mądry człowiek potrafi dobrze wykorzystać do swojego uświęcenia to miejsce, w którym przyszło mu żyć i to co daje mu na co dzień Bóg w swojej Opatrzności i Miłosierdziu. Pokora i skromność to życie w prawdzie o sobie. To też warunek rozwoju w człowieku takich cech, jak uczciwość, prawość czy uprzejmość. Pokorny i skromny chrześcijanin, to zarazem człowiek pobożny, któremu łatwiej jest w życiu kochać Boga i zachowywać Boże przykazania.
Św. Bonawentura oprócz mądrości i pokory zachwycał także postawą „daru z siebie”. To umiejętności połączenia pobożności z miłosierdziem okazywanym bliźnim. Głęboka jedność z Bogiem będzie autentyczna tylko wtedy, gdy jest połączona z życiem w postawie służby, zapominania o sobie, niedbania wyłącznie o swoje życie i o swoje interesy.
U św. Bonawentury na jeszcze jedną cnotę warto zwrócić uwagę – na jego prawdziwą chrześcijanką radość w duchu franciszkańskim, promieniującą na innych światłem miłości, wiary i nadziei. Prawdziwa głęboka radość nie wypływa  z chwilowych przyjemności, czy też z dogadzania swoim zachciankom, pożądliwościom czy smakom. Prawdziwa radość nie jest też owocem bezstresowego i wygodnego życia. Prawdziwa radość dotyka całego człowieka, zarówno jego sferę duchową, jak i cielesną. Dlatego o wiele częściej prawdziwą radość można zobaczyć u ludzi, którzy nie poosiadają wielu dóbr materialnych i nie szukają zbyt wygodnego życia, ale są wrażliwi na potrzeby bliźnich. Bowiem im więcej człowiek z serca ofiaruje innym, tym większą zyskuje radość, w myśl słów, że „więcej szczęścia jest w dawaniu aniżeli w braniu”. Autentyczna chrześcijańska radość,  ma też duży wpływ na rezultaty głoszenia innym Ewangelii Jezusa Chrystusa.
Niech św. Bonawentura, wielki nasz franciszkański Patron, modli się codziennie za nas i za nasze rodziny, byśmy byli na co dzień ludźmi pokornymi, skromnymi, radosnymi, a zarazem mądrymi Bożą  Mądrością, i byśmy stawali się coraz bardziej Bożym darem dla innych. Amen.
(o.R.)