W ramach Pieszej Pielgrzymki Archidiecezji Gnieźnieńskiej na Jasną Gorę, w środę 27 lipca wyrusza Grupa Promienista z Janikowa na Jasną Górę. Pielgrzymka potrwa do soboty 6 sierpnia. Zapisy i szczegółowe informacje u Ks. Rafała w parafii Bl. Michała Kozala.
„Wstańcie, chodźmy!” To hasło tegorocznej Pieszej Pielgrzymki Archidiecezji Gnieźnieńskiej na Jasną Górę.
Wstańcie, chodźmy! To słowa, które Chrystus wypowiada w Ogrodzie Oliwnym na chwilę przed Swoją Męką. Wypowiada je do uczniów, z którymi chwilę temu przeżył Ostatnią Wieczerzę. Wstańcie, chodźmy! – to słowa łączące pierwszą Eucharystię z misją zbawienia. Chrystus pragnął, aby w tej misji towarzyszyli Mu Jego uczniowie, ale Oni uciekli. Pozostał tylko jeden.
Eucharystia ma rodzić misję, podejmowaną przez uczniów, która jest towarzyszeniem i kontynuacją dzieła zbawienia. Chrystus wzywa nas i uzdalnia, abyśmy uczestnicząc w Jego uczcie, nieśli Jego miłość, przebaczenie, nadzieję, uzdrowienie, pomoc… Łatwo nam pozostać obojętnymi, skupić się na sobie, wycofać się, przespać, ale Chrystus pragnie naszej aktywnej obecności. Zatem. Wstańcie, chodźmy!
Oficjalne rozpoczęcie pielgrzymki będzie miało miejsce 28 lipca na Mszy św. o godzinie 7.00 w katedrze gnieźnieńskiej. Modlitwie przewodniczyć będzie i pielgrzymów na drogę pobłogosławi bp Radosław Orchowicz. Na Jasnej Górze pątników witać będzie Prymas Polski abp Wojciech Polak, który 6 sierpnia w Święto Przemieniania Pańskiego tradycyjnie odprawi dla nich Mszę św. na zakończenie. W dzień wejścia pielgrzymki 5 sierpnia Apel Jasnogórski przed cudownym Obrazem Matki Bożej poprowadzi ks. kan. Andrzej Grzelak, pierwszy kierownik PPAG, która świętuje w tym roku wyjście po raz czterdziesty.
Historia gnieźnieńskiego pielgrzymowania sięga lat 30. ubiegłego wieku i ma swoje korzenie w gnieźnieńskiej parafii pw. św. Wawrzyńca, której ówczesny proboszcz ks. Jan Chilomer zebrał grupę ok. 300 osób i wyruszył z nimi do Częstochowy. Wędrował tak co roku, zwykle na początku sierpnia, za każdym razem z coraz większą liczbą wiernych. Gdy wybuchała wojna, pielgrzymek zaprzestano, a po 1945 roku ich reaktywację skutecznie utrudniała komunistyczna władza.
Pielgrzymkowe szlaki ożyły ponownie dopiero na początku lat 60-tych, kiedy śladem ks. Chilomera wyruszył ks. Wojciech Dzierzgowski, wikariusz w gnieźnieńskiej parafii katedralnej. Grupa liczyła wówczas łącznie z nim aż… trzy osoby. Pięć lat później pątników było już blisko trzydziestu. Rano pielgrzymi uczestniczyli w Mszy św., podczas której ks. Dzierzgowski podrzucał im kilka myśli do przemyślenia i przemodlenia w drodze. Wszyscy szli kawałek wspólnie, a potem rozchodzili się dwójkami, trójkami, by nie drażnić milicyjnych patroli. W tych pierwszych grupach – co ciekawe – szli tylko mężczyźni. Zmieniło się to pod koniec lat 60-tych, kiedy jeden z pątników zabrał z sobą żonę. To był pielgrzymkowy koedukacyjny przełom. Odtąd w grupach coraz częściej zaczęły pojawiać się kobiety. Na Jasną Górę szło też bardzo wielu kleryków. Gdy po święceniach, już jako księża, pracowali w różnych parafiach, organizowali własne grupy i wspólnie z nimi wyruszali w drogę. Wszystkie te grupy spotykały się umówionego dnia na Jasnej Górze. Tak narodziła się nazwa „promieniste”, bo jak promienie wychodziły z różnych zakątków archidiecezji i zmierzały do jednego celu. W latach 70. jako symbol jedności przyjęto krzyż składany z kilku części. Każda z grup niosła inny jego element. Przed wejściem na Jasną Górę pielgrzymi składali je w całość. Ta piękna tradycja jest do dziś kontynuowana. Pielgrzymkę „promienistą” zalegalizowano w stanie wojennym decyzją ówczesnego prezydenta Gniezna. Po raz pierwszy oficjalnie i legalnie wyruszyła w 1982 roku.
W latach 70-tych pielgrzymi z archidiecezji gnieźnieńskiej wędrowali także w Pieszej Pielgrzymce Warszawskiej – jednej z najstarszych w Polsce. Szli w grupie błękitno-szarej, ze św. Wojciechem jako patronem. Od 1981 roku grupa ta zaczęła być oficjalnie nazywana „gnieźnieńską”. Rok później liczyła około tysiąca osób. Wkrótce w całej Polsce zaczęły powstawać pielgrzymki diecezjalne. W archidiecezji gnieźnieńskiej decyzję o utworzeniu takowej podjął w 1983 roku bp Jan Czerniak, powołując na jej pierwszego kierownika ks. Andrzeja Grzelaka. Jeszcze tego samego roku na szlak wyruszyło sześć grup pielgrzymkowych. Wtedy narodziła się również tradycja wspólnej modlitwy i rozpoczynania pielgrzymowania u grobu i relikwii św. Wojciecha. Także dziś grupy kolorowe schodzą się w Gnieźnie i stąd, już wspólnie, ruszają ku Jasnej Górze, spotykając się na modlitwie, posiłkach i noclegach. W łączności z nimi – z tym samym hasłem i programem – wędrują grupy promieniste, które kontynuują pielgrzymkowe tradycje sprzed ponad półwiecza, czyli idą własnymi trasami i według indywidualnego harmonogramu. Wszystkie grypy spotykają się jednego dnia na Jasnej Górze i już wspólnie składają fragmenty niesionego w drodze krzyża – symbolu jedności obu tradycji pielgrzymkowych.
/archidiecezja.pl/
