Adwent to bogaty w symbolikę, czterotygodniowy okres przygotowania do Świąt Bożego Narodzenia oraz wzmożonego oczekiwania na koniec czasów i ostateczne przyjście Jezusa Chrystusa.

Adwent nie jest okresem pokuty, ale radosnego oczekiwania, obfituje w zwyczaje i symbole. Jest podobny do całego ludzkiego życia, które jest oczekiwaniem na pełne spotkanie z Bogiem.

Adwent wiąże się także ze zwyczajem podejmowania różnych dobrych postanowień. Mają one wyrażać wewnętrzne przygotowanie do Bożego Narodzenia i chęć przemiany życia.

Najbardziej charakterystycznym zwyczajem adwentowym, zwłaszcza w Polsce, są Roraty. Jest to Msza św. sprawowana ku czci Najświętszej Maryi Panny. Wierni wraz z Maryją czekają na wybawienie jakie światu przyniosły narodziny Zbawiciela. Nazwa „roraty” pochodzi od pierwszego słowa łacińskiej pieśni na wejście śpiewanej w okresie Adwentu – „Rorate coeli” (Niebiosa, spuśćcie rosę).

Na roratnie Msze św. dzieci przynoszą lampiony, a dorośli świece. Mszę św. rozpoczyna się przy wyłączonych światłach, mrok świątyni rozpraszają jedynie świece i lampiony. Dopiero na śpiew „Chwała na wysokości Bogu” zapala się światła w kościele.

Z Roratami związany jest zwyczaj zapalania specjalnej świecy nazywanej roratką. Symbolizuje ona Maryję, która jako jutrzenka zapowiada przyjście pełnego światła – Chrystusa.

Innym zwyczajem jest umieszczanie w kościele wieńca z czterema świecami oznaczającymi cztery niedziele Adwentu. Z upływem kolejnych tygodni podczas Mszy św. zapala się odpowiednią liczbę świec. Świece i lampiony tak często używane w liturgii adwentowej wyrażają czuwanie. Światło jest też wyrazem radości z bliskiego już przyjścia Chrystusa.

Niech tegoroczny Adwent dla każdego z nas i dla naszych rodzin będzie czasem realizowania dobrych adwentowych postanowień oraz gorliwego udziału w Roratach!
Pamiętajmy, że najważniejszy w Święta Bożego Narodzenia jest Jezus Chrystus! I to dla Niego w czasie Adwentu mamy przygotować nasze serca i rodziny!