Z okazji 55. Światowego Dnia Modlitwy o Powołania
Niedziela Dobrego Pasterza – 22 kwietnia 2018 r.

Umiłowani w Panu, Siostry i Bracia!
Jak w każdą niedzielę, także i dziś gromadzimy się wokół ołtarza, przedstawiając Zmartwychwstałemu Panu nadzieje i troski naszego życia. On sam wychodzi nam naprzeciw i zaprasza, abyśmy pośród naszej codzienności dostrzegli Jego miłosierną obecność. Swoim Słowem dotyka serca każdego i każdej z nas, abyśmy na nowo doświadczyli jaką miłością obdarzył nas Ojciec: zostaliśmy nazwani dziećmi Bożymi, i rzeczywiście nimi jesteśmy (1 J 3,1). Chrystus zna nasze trudy i wątpliwości, nasze upadki i częste poszukiwanie rozwiązania na własną rękę, dlatego tym bardziej ożywia naszą wiarę w to, że nie ma w żadnym innym zbawienia (Dz 4,12). W jakiejkolwiek nie bylibyśmy sytuacji, zawsze możemy Mu zaufać, ponieważ On naprawdę jest Dobrym Pasterzem, który sam z siebie dał życie za owce (por. J 10,11-18). Wszyscy bez wyjątku jesteśmy zaproszeni do tego, aby pozwolić się przekonać Bożej miłości i na nowo zdecydować się na pójście za Jezusem. Jak przypomina Papież Franciszek, nie wolno nam czekać, aż będziemy doskonali, żeby odpowiedzieć naszym wielkodusznym „oto jestem”, ani też przerażać się naszymi ograniczeniami i grzechami, ale musimy przyjąć z otwartym sercem głos Pana. Usłyszeć Go, rozpoznać naszą osobistą misję w Kościele i w świecie, i wreszcie żyć nią w tym dzisiaj, które daje nam Bóg (por. Orędzie na 55. Światowy Dzień Modlitw o Powołania).

Moi Kochani!
Większość z nas przeżywa tajemnicę powołania w życiu świeckim i rodzinnym. Koniecznie jednak potrzebujemy kapłanów, którzy ofiarnie i wiernie będą głosić Ewangelię oraz sprawować sakramenty. Potrzebujemy także osób konsekrowanych, zakonników i sióstr zakonnych, które w prostocie i z entuzjazmem oddadzą się na służbę Bogu i Kościołowi. Kryzys demograficzny, presja współczesnej kultury i mentalności, a nierzadko także nasze własne zaniedbania w dawaniu świadectwa czy też niewystarczająca troska o rodziny i ludzi młodych powodują, że również w Archidiecezji Gnieźnieńskiej odczuwamy już znaczne braki w tym względzie. Zmniejsza się liczba księży pracujących w poszczególnych wspólnotach. Coraz częściej zdarza się, że kapłani muszą posługiwać jednocześnie w dwóch parafiach, a wierni zostają pozbawieni duszpasterza, który dotąd żył pośród nich.

W obliczu wyzwań, przed którymi stajemy, musimy jeszcze raz z większą gorliwością i zawierzeniem Bogu podjąć osobiście i w naszych wspólnotach pokorną i ufną modlitwę o powołania kapłańskie i zakonne. Pamiętajmy – jak pisał Papież Franciszek – że Bóg nieustannie „zstępuje”, aby zbawić nasze człowieczeństwo i uczynić nas uczestnikami swojej misji. Pan nadal wzywa do życia z Nim i do pójścia za Nim w relacji specjalnej bliskości, na Jego bezpośrednią służbę (por. Orędzie). Proszę zatem wspólnoty parafialne, grupy i stowarzyszenia, rodziny, poszczególnych kapłanów i wiernych, o podjęcie tej intencji w wezwaniach modlitwy powszechnej w każdą niedzielę. Z wytrwałością módlmy się o to podczas okolicznościowych nabożeństw eucharystycznych w I czwartek miesiąca. Przedstawiajmy tę intencję w naszej osobistej rozmowie z Panem Bogiem. Zawierzajmy Jemu alumnów Prymasowskiego Wyższego Seminarium Duchownego w Gnieźnie i wszystkich kapłanów. Polecajmy ludzi młodych i siebie samych. Szczególną okazją do intensywnej modlitwy w intencji powołań jest zbliżający się kolejny październikowy Synod poświęcony młodym. Niech więc we wszystkich parafiach archidiecezji niedzielna Msza święta – począwszy od dnia 29 kwietnia aż do dnia 28 października, czyli do zakończenia Synodu Biskupów na temat młodzieży, wiary i rozeznawania powołania – kończy się następującą wspólnie odmawianą modlitwą:
Panie Jezu Chryste, Ty wybrałeś Apostołów i przywołałeś ich do siebie. Spraw, aby ci, których dzisiaj przyzywasz do tej misji zbliżyli się do Ciebie i weszli na drogę kapłaństwa. Dodawaj im odwagi, nadziei i konsekwencji w działaniu, aby nawiązali bliską więź z Tobą, codziennie rozeznawali Twój głos i podążali za nim, znajdując oparcie w nas i w całej wspólnocie Kościoła. Ufamy, że Twoja miłość obdarzy pełnią radości życie młodych ludzi, a nas wszystkich uczyni dojrzałymi i odpowiedzialnymi za Kościół i Ojczyznę. Prosimy o to przez wstawiennictwo św. Wojciecha i bł. Michała Kozala. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.

 Moi Drodzy Młodzi Przyjaciele!
W kilku słowach chciałbym się zwrócić bezpośrednio do Was. Wiedzcie, że bardzo często o Was myślę i modlę się, abyście z ufnością pytali Jezusa o Waszą drogę życiową. Nie bójcie się na nią wkroczyć! Chociaż czasem trudno w to uwierzyć, to jednak pamiętajcie, że nie jesteśmy zanurzeni w przypadkowości, ani pociągani serią chaotycznych wydarzeń, ale przeciwnie, nasze życie i nasza obecność w świecie jest owocem Bożego powołania (por. Orędzie)! Doświadczamy tego zwłaszcza dzięki wspólnocie, która wyrywa nas z zamknięcia, uczy zaufania i pomaga powracać. Dlatego też zapraszam Was serdecznie do odważnego kroku w kierunku Jezusa, Jego Kościoła, ale także w stronę Waszych rówieśników, którzy – podobnie jak Wy – szukają czegoś dobrego, prawdziwego i pięknego. Pośród wielu inicjatyw zachęcam Was szczególnie do wzięcia udziału za tydzień, w dniach 28-29 kwietnia, w pielgrzymce młodych do Grobu św. Wojciecha. Szczegółowych informacji szukajcie u Waszych duszpasterzy lub na stronach internetowych duszpasterstwa młodzieży archidiecezji gnieźnieńskiej.

Drodzy Siostry i Bracia!
Zwyczajem ubiegłych lat, w Niedzielę Dobrego Pasterza pragnę poprosić Was nie tylko o duchowe, ale również materialne wsparcie naszego seminarium duchownego. Utrzymuje się ono przede wszystkim z ofiar wiernych i kapłanów. To dzięki Wam wypełnia swoją misję, realizując zadania związane z codziennym funkcjonowaniem, jak również podejmując niezbędne inwestycje. W imieniu własnym oraz całej wspólnoty seminaryjnej wyrażam wdzięczność za wszelką pomoc, a zwłaszcza za zebrane w dniu dzisiejszym w tym celu ofiary na tacę, które są konkretnym przejawem troski Ludu Bożego o powołania.

Zachęceni przez Ojca Świętego, uciekajmy się do orędownictwa Matki Bożej, Wychowawczyni powołań. Niech Najświętsza Maryja Panna, młoda dziewczyna z peryferii, która usłyszała, przyjęła i żyła Słowem Boga, które stało się ciałem, zawsze nas strzeże i nam towarzyszy na naszej drodze (por. Orędzie). Wdzięczny również za modlitwę w intencji mojej posługi, obejmuję Was wszystkich pasterskim i prymasowskim błogosławieństwem

† Wojciech Polak
Arcybiskup Metropolita Gnieźnieński
Prymas Polski