W I niedzielę Adwentu 2019 r. rozpoczęliśmy realizację roku programu duszpasterskiego dla Kościoła w Polsce pt. „Wielka tajemnica wiary”. Jest to pierwszy rok realizacji trzyletniego programu duszpasterskiego pt. „Eucharystia daje życie” (2019/2022).
Hasło – Tematyczne ramy pierwszego roku realizacji programu duszpasterskiego wyznaczają słowa aklamacji po przeistoczeniu: „Wielka tajemnica wiary”.
Symbol – Naturalnym, a zarazem pierwszym znakiem Eucharystii są pszenna mąka i wino gronowe. To one stają się namacalnym symbolem realizacji pierwszego roku programu duszpasterskiego.
Cele – W roku duszpasterskim 2019/2020 pt. „Wielka tajemnica wiary” działania duszpasterskie winny prowadzić do konkretnych celów:
a) Formacyjny – wyraża potrzebę pogłębienia wiedzy o Eucharystii, jej duchowych owocach, liturgicznym przebiegu i osobistym przebiegu.
b) Inicjacyjny – wprowadzenie w tajemnicę chrześcijaństwa w naszych realiach duszpasterskich oferowane jest zasadniczo dzieciom i młodzieży, m.in. w ramach przygotowania do Pierwszej Komunii św. i Bierzmowania. Przy tej okazji warto odnowę życia eucharystycznego zaproponować również rodzicom.
c) Ewangelizacyjny – w przepowiadaniu i katechezie kerygma, tj. wskazanie na dzieło zbawienia objawione przez Boga, odgrywa rolę fundamentalną. Powinna zajmować centrale miejsce w działalności ewangelizacyjnej, a także na rzecz kościelnej odnowy. Według papieża Franciszka, kerygma „jest ogniem Ducha udzielającego się pod postacią języków i budzi w nas wiarę w Jezusa Chrystusa, który przez swą śmierć i zmartwychwstanie objawia nam i komunikuje nieskończone miłosierdzie Ojca”. Szczególną formą objawienia miłości Boga do człowieka jest Eucharystia jako nowe i wieczne przymierze.
d) Społeczny – Eucharystia ze swej natury służy budowaniu jedności wspólnoty chrześcijańskiej na różnych poziomach. Szczególnym wyzwaniem dla Kościoła jest właściwe świętowanie przez wiernych niedzieli. Dzień ten wyznacza nie tylko ramy czasu wolnego od pracy; chrześcijanie nadal stanowią większość polskiego społeczeństwa i są zobowiązani do tego, aby humanistyczny wymiar niedzieli uzupełnić aspektem religijnym: wspominając Zmartwychwstanie Chrystusa, czynią z niedzieli „dzień Pański”.
Program duszpasterski na lata 2019 – 2022
Rok I (2019/2020)
Temat: Wielka tajemnica wiary
Motto biblijne: „[…] abyście uwierzyli w Tego, którego [Bóg] posłał” (J 6,29)
Rok II (2020/2021)
Temat: Zgromadzeni na świętej wieczerzy
Motto biblijne: „[…] Ojciec mój da wam prawdziwy chleb z nieba” (J 6, 32)
Rok III (2021/2022)
Temat: Posłani w pokoju Chrystusa
Motto biblijne: „ten, kto Mnie spożywa, będzie żył przeze Mnie” (J 6, 57).
Pogłębiając znaczenie Eucharystii w życiu chrześcijańskim powinniśmy dołożyć wszelkich starań, aby ciągle na nowo aktualizować w naszej świadomości wartość właściwego świętowania niedzieli, szczególnie w gronie najbliższych, w rodzinie. Warto przywołać przy tej okazji pragnienie św. Jana Pawła II, aby niedziela stała się „miejscem uprzywilejowanym, w którym nieustannie głosi się i kultywuje komunię. Dzięki czynnemu udziałowi w Eucharystii dzień Pański staje się także dniem Kościoła”.
Św. Jan Paweł II na początku swojego pontyfikatu – w marcu 1980 r. – ogłosił list apostolski Dominicae cenae, o tajemnicy i kulcie Eucharystii. Dokument ten poświęcono tajemnicy eucharystycznej w życiu Kościoła i kapłana, omówieniu relacji między Eucharystią a kapłaństwem, Kościołem, miłością, bliźnimi i życiem. Ojciec święty wskazał na sacrum Eucharystii oraz wyjaśnił znaczenie stołu Słowa Bożego i ołtarza. Podkreślił, że Eucharystia jest dobrem wspólnym całego Kościoła i „największym darem, jakim w porządku łaski i sakramentu Boski Oblubieniec obdarzył i stale obdarza swoją Oblubienicę”.
W przywołanym liście apostolskim św. Jan Paweł II potwierdził tradycyjne formy pobożności eucharystycznej, poświęcając wiele uwagi adoracji. Wezwał osoby duchowne i wiernych świeckich do takiego zaangażowania, aby uczynić z Eucharystii źródło życia wszystkich wspólnot.
Z kolei w liście apostolskim „Mane nobiscum Domine”, opublikowanym w Roku Eucharystii (2004/2005), św. Jan Paweł II zachęcił do otwarcia się na Eucharystię jako tajemnicę. „Zawsze bowiem obecna jest w człowieku pokusa, by zredukować Eucharystię do ludzkich wymiarów, podczas gdy w rzeczywistości to on winien otworzyć się na wymiary tajemnicy. Eucharystia jest zbyt wielkim darem, ażeby można było tolerować dwuznaczności i umniejszenia”.
Wśród najbardziej istotnych wymiarów Eucharystii papież wyliczył: „ucztę”, podczas której Bóg nawiązuję relację komunii z człowiekiem i wzywa do jej budowania pomiędzy ludźmi; „ofiarę”, ponieważ Zmartwychwstały Chrystus zawsze nosi znaki swej męki oraz „eschatologiczną przyszłość”, pojmowaną w kategorii porywającej siły, która pozwala iść chrześcijańską drogą z nadzieją. Wszystkie te wymiary Eucharystii: ucztę, ofiarę i nadzieję, św. Jan Paweł II połączył w tajemnicy realnej obecności. Zgodnie bowiem z całą tradycją Kościoła wierzymy, że pod postaciami Eucharystycznymi jest rzeczywiście obecny Jezus.
W lutym 2007 r. Benedykt XVI przekazał Kościołowi adhortację „Sacramentum caritatis”. To jej treści właśnie stały się założeniami programu duszpasterskiego dla Kościoła w Polsce na lata 2019–2022. Eucharystia jako „sakrament Miłości” w swej wewnętrznej jedności z chrztem i bierzmowaniem staje się fundamentem chrześcijańskiego życia.
Ojciec Święty Franciszek zaproponował podczas środowych audiencji generalnych cykl katechez o Eucharystii i świętowaniu niedzieli. W jednej z nich nazwał Eucharystię „sercem” Kościoła. Zaznaczył, że zrozumienie przez chrześcijan wartości i sensu Mszy świętej prowadzi do pełniejszego przeżywania ich relacji z Bogiem. Dlatego Franciszek zachęca wiernych do formacji i odnowy liturgicznej, która jest możliwa wyłącznie z pomocą Ducha Świętego.
