Z kazania z kalwaryjskiego Wzgórza – z Niedzieli Zmartwychwstania Pańskiego  12 kwietnia 2020r.
Zmartwychwstanie Pańskie
Rozkołysały się dziś wielkanocne dzwony i rozniosły po całej naszej parafii radosną nowinę: Chrystus zmartwychwstał! Ten Chrystus, który trzy dni temu zakończył swe życie tragedią Golgoty. Ten Chrystus, który zdawałoby się, że w Wielki Piątek przegrał swoją sprawę. Ten sam Chrystus mocą swego Bóstwa wstaje dziś z martwych i woła potężnymi jak dzwon słowy” Jam jest Zmartwychwstanie i Życie – kto wierzy we Mnie, choćby i umarł żyć będzie na wieki”.
Do tego Chrystusa pośpiesznie zdążają dziś zasmucone na śmierć, ale wierne Mu do końca niewiasty. Idą namaścić zmarłego przekonane, że tylko to im jeszcze zostało. Jakże wielkie jednak było ich zdziwienie, gdy zamiast ciała Chrystusa w pustym grobie zobaczyły młodzieńca w białej szacie, który przemówił do nich: „Nie bójcie się. Szukacie Jezusa Nazareńskiego, ukrzyżowanego, powstał z martwych, nie ma Go tu. Oto Miejsce gdzie Go położono”. Nie wiemy jaka była ich pierwsza reakcja na te słowa anioła. Wiemy tylko jedno, że usłyszały te słowa i uwierzyły. Uwierzyły i zostały tej prawdzie wierne aż do końca swojego życia. Jaka jest nasza wiara w Zmartwychwstałego Chrystusa?
Ludzie bardzo często zastanawiają się dziś nad znaczeniem słów: życie i śmierć. W wielu przypadkach są przekonani, że nie ma życia po śmierci. Ze śmiercią wszystko musi się skończyć. Zwolennikami tego zdania były także niewiasty z dzisiejszej Ewangelii. Tymczasem pusty grób Chrystusa wprowadził je w wielkie zakłopotanie. Stał się dla nich zaprzeczeniem takiego wniosku, anioł stojący na krawędzi Chrystusowego grobu, właśnie wtedy gdy powiedział do niewiast: „czemu szukacie żywego między umarłymi”. Jakby chciał im przez to powiedzieć: jeśli uwierzyłyście Chrystusowi za życia, to wierzcie Mu teraz po śmierci. Pamiętajcie, że Chrystus umarł na krzyżu, ale żadną miarą nie może umrzeć wiara w Jego zmartwychwstanie. On żyje! Niewiasty wsłuchane w słowa anioła rozwiały swoje wątpliwości i można powiedzieć, że przy pustym grobie Chrystusa zrodziło się w ich sercach inne spojrzenie na  śmierć. Radosna wieść o zmartwychwstaniu Chrystusa stała się dla pobożnych niewiast największym darem i skarbem, jaki w tym dniu otrzymały od zmartwychwstałego Boskiego Mistrza. Ten dar utwierdził je w przekonaniu, że „nie zna śmierci Pan Żywota, chociaż przeszedł przez jej wrota” – jak głosi nasza pieśń wielkanocna.
I my dziś wsłuchani w wieść o zmartwychwstałym Chrystusie wzmocnijmy naszą wiarę w Niego, żyjąc tym przekonaniem, że Ten, który otworzył oczy ślepemu od urodzenia, który wskrzesił młodzieńca z Naim, który przyjaciela swego Łazarza przywrócił do życia, nie mógł zakończyć swego życia tragiczną śmiercią. „On żyje i już Go więcej grób nie kryje”.
Niewiasty wierne Chrystusowi przyjęły prawdę o zmartwychwstaniu i od tego momentu zaczęły żyć tą prawdą i jej konsekwencje wcielać w swoje życie. Już nic ich teraz nie odłączy od miłości Chrystusa, przecież On zmartwychwstał i żyje. A jeśli żyje, to będzie działał. Będzie nadal czynił cuda, będzie leczył chorych, wskrzeszał umarłych, karmił swoim Ciałem zgłodniałe rzesze ludzkie, z ta różnicą, że już więcej nie umrze nigdy.
Jeśli tak, to warto na takiego Chrystusa postawić w życiu. I one na Niego też postawiły. Prawda o zmartwychwstaniu Chrystusa wykreśliła z ich życia lęk przed śmiercią. Doszły do przekonania, że dla wierzącego człowieka nie ma śmierci. jest tylko samo życie. A zatem prawdą jest to, że kto wierzy w tego Chrystusa, chociażby i umarł żyć będzie na wieki. Ponieważ Chrystus prawdziwie zmartwychwstał dlatego zasługuje w pełni na naszą wiarę i bezgraniczną miłość. Razem z niewiastami stojącymi przed pustym grobem Chrystusa podziękujmy Mu dziś za Jego śmierć i zmartwychwstanie. Podziękujmy Mu i uczyńmy tę prawdę o Jego zmartwychwstaniu fundamentem i podstawą naszej wiary i naszej chrześcijańskiej miłości. Prawda ta przyjęta otwartym sercem i nieuprzedzonym umysłem niech przeniknie nasze szare, mozolne życie i uczyni je lepszym i szczęśliwszym. Amen.
o. B.