Liturgia Słowa – Uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego – 24 maja 2020r.
1. czytanie (Dz 1, 1-11) Uniósł się w ich obecności w górę
Czytanie z Dziejów Apostolskich
Pierwszą Księgę napisałem, Teofilu, o wszystkim, co Jezus czynił i czego nauczał od początku aż do dnia, w którym dał polecenia apostołom, których sobie wybrał przez Ducha Świętego, a potem został wzięty do nieba. Im też po swojej męce dał wiele dowodów, że żyje: ukazywał się im przez czterdzieści dni i mówił o królestwie Bożym. A podczas wspólnego posiłku przykazał im nie odchodzić z Jerozolimy, ale oczekiwać obietnicy Ojca: «Słyszeliście o niej ode Mnie – mówił – Jan chrzcił wodą, ale wy wkrótce zostaniecie ochrzczeni Duchem Świętym». Zapytywali Go zebrani: «Panie, czy w tym czasie przywrócisz królestwo Izraela?» Odpowiedział im: «Nie wasza to rzecz znać czasy i chwile, które Ojciec ustalił swoją władzą, ale gdy Duch Święty zstąpi na was, otrzymacie Jego moc i będziecie moimi świadkami w Jeruzalem i w całej Judei, i w Samarii, i aż po krańce ziemi». Po tych słowach uniósł się w ich obecności w górę i obłok zabrał Go im sprzed oczu. Kiedy jeszcze wpatrywali się w Niego, jak wstępował do nieba, przystąpili do nich dwaj mężowie w białych szatach. I rzekli: «Mężowie z Galilei, dlaczego stoicie i wpatrujecie się w niebo? Ten Jezus, wzięty od was do nieba, przyjdzie tak samo, jak widzieliście Go wstępującego do nieba». Oto Słowo Boże.
Psalm (Ps 47 (46), 2-3. 6-7. 8-9 (R.: por. 6))
Pan wśród radości wstępuje do nieba
Wszystkie narody, klaskajcie w dłonie, *
radosnym głosem wykrzykujcie Bogu,
bo Pan Najwyższy i straszliwy, *
jest wielkim Królem nad całą ziemią.
Pan wśród radości wstępuje do nieba
Bóg wstępuje wśród radosnych okrzyków, *
Pan wstępuje przy dźwięku trąby.
Śpiewajcie psalmy Bogu, śpiewajcie, *
śpiewajcie Królowi naszemu, śpiewajcie.
Pan wśród radości wstępuje do nieba
Gdyż Bóg jest Królem całej ziemi, *
hymn zaśpiewajcie!
Bóg króluje nad narodami, *
Bóg zasiada na swym świętym tronie.
Pan wśród radości wstępuje do nieba
2. czytanie (Ef 1, 17-23) Bóg posadził Chrystusa po swojej prawicy
Czytanie z Listu Świętego Pawła Apostoła do Efezjan
Bracia: Bóg Pana naszego, Jezusa Chrystusa, Ojciec chwały, niech da wam ducha mądrości i objawienia w głębszym poznawaniu Jego samego. Niech da wam światłe oczy serca, byście wiedzieli, czym jest nadzieja, do której On wzywa, czym bogactwo chwały Jego dziedzictwa wśród świętych i czym przeogromna Jego moc względem nas wierzących – na podstawie działania Jego potęgi i siły. Wykazał On je, gdy wskrzesił Go z martwych i posadził po swojej prawicy na wyżynach niebieskich, ponad wszelką Zwierzchnością i Władzą, i Mocą, i Panowaniem, i ponad wszelkim innym imieniem, wzywanym nie tylko w tym wieku, ale i w przyszłym. I wszystko poddał pod Jego stopy, a Jego samego ustanowił nade wszystko Głową dla Kościoła, który jest Jego Ciałem, Pełnią Tego, który napełnia wszystko wszelkimi sposobami. Oto Słowo Boże.
Aklamacja (Mt 28, 19a. 20b)
Alleluja, alleluja, alleluja
Idźcie i nauczajcie wszystkie narody.
Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata.
Alleluja, alleluja, alleluja
Ewangelia (Mt 28, 16-20) Dana Mi jest wszelka władza w niebie i na ziemi
Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza Jedenastu uczniów udało się do Galilei, na górę, tam gdzie Jezus im polecił. A gdy Go ujrzeli, oddali Mu pokłon. Niektórzy jednak wątpili. Wtedy Jezus podszedł do nich i przemówił tymi słowami: «Dana Mi jest wszelka władza w niebie i na ziemi. Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Uczcie je zachowywać wszystko, co wam przykazałem. A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata». Oto Słowo Pańskie.
Z kazania z kalwaryjskiego Wzgórza – w niedzielę 24 maja 2020r.
Nasza Ojczyzna jest w Niebie
Papież Benedykt XVI tuż przed końcem pontyfikatu wydał książkę zatytułowaną „Nauczmy się wierzyć”. Według Benedykta XVI wielu, szczególnie młodych ludzi zadaje sobie dzisiaj pytania: Po co jest życie na ziemi? Jakie jest i dalej będzie to moje życie? Jaki jest sens tego mojego życia na ziemi? Wydaje się, że najbardziej właściwa odpowiedź: to życie z Bogiem teraz i po śmierci. Dlaczego właśnie taka odpowiedź? Bo jeżeli będę żył z Bogiem teraz na ziemi, to będę żył z Bogiem także po śmierci, a wtedy życia na ziemi nie przegram i nie zmarnuję! Żyć z Chrystusem teraz na ziemi, by potem żyć z Nim także po śmierci!
Obchodzimy dzisiaj uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego. Uroczystość, która napełnia nas otuchą, bo pokazuje nam, że poza światem ziemskim istnieje jeszcze inny świat, świat duchowy i istnieje Niebo, w którym czeka na nas Chrystus. Razem z Apostołami wpatrujemy się w Chrystusa, który powraca do swojego Ojca, by uczestniczyć w Jego chwale. Radujemy się wraz z Chrystusem z faktu, że wraca do Nieba i jednocześnie kolejny raz uświadamiamy sobie, że tak naprawdę to „nasza Ojczyzna jest w Niebie”!
Przed wstąpieniem do Nieba Zmartwychwstały Chrystus pozostawia Apostołom i nam swój Testament. Przypomnijmy sobie jeszcze raz ostatnie słowa Jezusa, zanotowane przez św. Mateusza: „Dana Mi jest wszelka władza w niebie i na ziemi. Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Uczcie je zachowywać wszystko, co wam przykazałem. A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata”.
Jezus postawił przed Apostołami misyjne zadanie: mieli iść oraz nauczać i głosić Ewangelię wszystkim narodom na całym świecie. Podobnie każdy z nas także dzisiaj, jako uczeń Chrystusa, no mocy sakramentów Chrztu i Bierzmowania, stoi przed tym samym zadaniem: mamy iść i głosić Ewangelię Jezusa Chrystusa w naszym codziennym życiu. Co to znaczy?
Nauczać i głosić Ewangelię to przede wszystkim prowadzić życie godne chrześcijanina, to żyć i postępować według Bożych Przykazań. W ten sposób będziemy świadkami Jezusa Chrystusa. Ktoś powie, że to nie jest łatwe w dzisiejszych czasach, bo wymaga wiele wyrzeczeń i rezygnacji. Zgoda. Jezus jednak nigdy w Ewangelii nie mówił, że będzie łatwo. Bo być dobrym chrześcijaninem to znaczy iść za Chrystusem i codziennie wziąć krzyż na swoje ramiona: krzyż swoich obowiązków, krzyż swoich słabości, krzyż swoich ograniczoności i niedoskonałości, krzyż cierpienia i choroby… i w ten sposób naśladować Chrystusa. Wszystko co piękne i najbardziej wartościowe w naszym życiu, wymaga wysiłku, poświęcenia i samozaparcia.
Nauczać i głosić Ewangelię to być apostołem miłości i przebaczenia, to nieść drugiemu człowiekowi dobroć swojego serca. Aby tak się stało trzeba nauczyć się z wiarą dostrzegać w drugim człowieku samego Chrystusa i to Jemu samemu nieść swoją miłość i dobroć Nie wolno nam, przestać w życiu kochać i być dobrymi!
Nauczać i głosić Ewangelię to codzienne podejmować wysiłek nawrócenia, wysiłek zmagania się ze swoim grzechem, ze swoją słabością, ze swoimi złymi przyzwyczajeniami. To nieustannie przechodzić od zła do dobra…., od dobra do jeszcze większego dobra.
Nauczać i głosić Ewangelię to starać się być człowiekiem radosnym, bo przecież Ewangelia to dobra i radosna nowina. Chrześcijaństwo to nie cierpiętnictwo, zwieszona głowa czy ponura mina, ale chrześcijaństwo do radość i nadzieja, że jesteśmy po stronie Chrystusa, który zwyciężył śmierć i szatana, i którego nikt przecież nie pokona.
Aby z odwagą głosić Ewangelię musimy też pamiętać, że zawsze jest z nami Chrystus Zmartwychwstały. To On pragnie jak najczęściej gromadzić nas na Eucharystii, by umacniać nas swoim Słowem i swoim Ciałem. On pragnie dawać nam swoje łaski i siły do wypełniania Bożej woli i tego jakże ważnego misyjnego zadania: byśmy idąc w codzienne życie nauczali innych, tego wszytskiego czego uczy nas Jezus Chrystus i Jego Ewangelia. Amen.
o.R.
