2. czytanie (2 P 3, 8-14) – Oczekujemy nowego nieba i nowej ziemi

Czytanie z Drugiego Listu Świętego Piotra Apostoła
Niech dla was, umiłowani, nie będzie tajne to jedno, że jeden dzień u Pana jest jak tysiąc lat, a tysiąc lat jak jeden dzień. Nie zwleka Pan z wypełnieniem obietnicy – jak niektórzy są przekonani, że Pan zwleka – ale on jest cierpliwy w stosunku do was. Nie chce bowiem niektórych zgubić, ale wszystkich chce doprowadzić do nawrócenia. Jak złodziej zaś przyjdzie dzień Pański, w którym niebo z szumem przeminie, gwiazdy się w ogniu rozsypią, a ziemia i dzieła na niej zostaną odnalezione.
Skoro to wszystko w ten sposób ulegnie zagładzie, to jakimi winniście być wy w świętym postępowaniu i pobożności, gdy oczekujecie i staracie się przyśpieszyć przyjście dnia Bożego, który sprawi, że niebo, płonąc, pójdzie na zagładę, a gwiazdy w ogniu się rozsypią. oczekujemy jednak, według obietnicy, nowego nieba i nowej ziemi, w których zamieszka sprawiedliwość.
Dlatego, umiłowani, oczekując tego, starajcie się, aby on was znalazł bez plamy i skazy – w pokoju. Oto Słowo Boże.

Ewangelia (Mk 1, 1-8) – Prostujcie ścieżki dla Pana

Słowa Ewangelii według Świętego Marka
Początek Ewangelii Jezusa Chrystusa, Syna Bożego.
Jak jest napisane u proroka Izajasza: «oto Ja posyłam wysłańca mego przed Tobą; on przygotuje drogę Twoją. Głos wołającego na pustyni: Przygotujcie drogę Panu, prostujcie dla Niego ścieżki», wystąpił Jan Chrzciciel na pustyni i głosił chrzest nawrócenia na odpuszczenie grzechów. Ciągnęła do niego cała judzka kraina oraz wszyscy mieszkańcy Jerozolimy i przyjmowali od niego chrzest w rzece Jordan, wyznając swoje grzechy.
Jan nosił odzienie z sierści wielbłądziej i pas skórzany około bioder, a żywił się szarańczą i miodem leśnym. i tak głosił: «idzie za mną mocniejszy ode mnie, a ja nie jestem godzien, aby schyliwszy się, rozwiązać rzemyk u Jego sandałów. Ja chrzciłem was wodą, on zaś chrzcić was będzie Duchem Świętym». Oto Słowo Pańskie

Z niedzielnego kazania – II Niedziela Adwentu 2020
Kolejny raz słyszymy wołanie św. Jana Chrzciciela: „Przygotujcie drogę Panu, prostujcie dla Niego ścieżki”. Czy to wołanie św. Jana Chrzciciela z kart Ewangelii, robi jeszcze na nas jakiekolwiek wrażenie? Czy to nie jest przypadkiem tylko „głos wołającego na pustyni”, na który niewielu już zwraca dzisiaj uwagę? A przecież to wołanie św. Jana Chrzciciela ma nas wyrwać z letargu, i beznadziei, z uśpienia i marazmu naszego życia. Ma nam pomóc uporządkować nasze życie i uczynić je godnym chrześcijanina. Tylko czy chcemy coś w naszym życiu zmienić… uporządkować…czy zrobiliśmy w tym kierunku jakiekolwiek adwentowe postanowienie?
Obawiam się, że nawet teraz w czasie pandemii koronawirusa, wielu nadal jest tak bardzo zajętych sprawami codziennego życia, zdobywaniem pieniędzy i dóbr materialnych, troską o zdrowie, czy też innymi sprawami niecierpiącymi zwłoki … tak nam się przynajmniej wydaje…, że nie mamy ani siły, ani czasu, ani głowy, ani cierpliwości, aby słuchać dzisiaj głosu św. Jana Chrzciciela, który wzywa nas do przygotowania się na spotkanie z Jezusem. Aby doszło do naszego spotkania z Jezusem, i abyśmy do tego spotkania z Jezusem dobrze się przygotowali, powinniśmy, jak woła dzisiaj św. Jan Chrzciciel, wyprostować kręte drogi naszego życia i nawrócić się!
Co to znaczy wyprostować drogi swojego życia?
To znaczy, że każdy z nas musi pomyśleć i zobaczyć, czy drogi naszego codziennego życia prowadzą do Boga? Czy na co dzień staramy się być blisko Boga? Czy mówimy na co dzień Bogu o sobie, o swoim życiu, o swoich troskach i radościach…, czy też próbujemy żyć bez Boga, a potem gdy coś się w życiu wali, nie układa, nie udaje, to mamy do Boga pretensje, że nas nie rozumie, że nas nie kocha i nie chce nam pomóc!? Aby wyprostować drogi swojego życia, aby one prowadziły do Boga, trzeba być zawsze w bliskim kontakcie z Bogiem na modlitwie, która jest przecież niczym innym jak rozmową z Bogiem. Rozmawiajmy więcej z Bogiem, znajdźmy dla Boga więcej czasu, by On nas i nasze rodziny mógł prowadzić w życiu właściwymi drogami.
Bezpieczna droga wiodąca do Boga, to droga Bożych Przykazań. Niestety dzisiaj wielu w swoim życiu ma ogromny problem z realizacją Bożych Przykazań. Dla wielu Boże Przykazania nie są ani wskazaniami, ani światłem na drogach codziennego życia. Niestety bez Bożych Przykazań nie da się bezpiecznie kroczyć właściwymi drogami. Życie wbrew Bożym Przykazaniom, prędzej czy później wyprowadzi człowieka na manowce i kręte drogi. Dlatego na pewno warto postarać się w tegorocznym Adwencie, być bardziej wyczulonym na życie według Bożych Przykazań, i to według wszystkich DZIESIĘCIU BOŻYCH PRZYKAZAŃ!
Kto wejdzie na prostą drogę do Boga opartą na modlitwie i na Bożych Przykazaniach, ten zacznie się w swoim życiu nawracać. By się jednak nawrócić trzeba nam stanąć w prawdzie przed Bogiem i w szczerym rachunku sumienia zobaczyć i uznać swoje grzechy. Trzeba uświadomić sobie, że grzesząc „podnosimy rękę na Boga”, sprawiamy Mu ogromny ból, z którego nie zdajemy sobie chyba do końca sprawy. To grzechy powodują odejście człowieka od Boga! To przez grzechy drogi człowieka stają się kręte, a wtedy łatwiej też upaść i zgubić właściwą w życiu drogę. Aby się nawrócić, aby podjąć wysiłek walki ze swoimi grzechami, musimy przed Bogiem obudzić w sobie żal za nasze grzechy i postanowić w życiu poprawę. Co więcej postanawiając poprawę musimy mieć też dobry pomysł w jaki sposób się poprawić, w jaki sposób zacząć unikać okazji do grzechu. I dopiero wtedy zobaczymy jak wielką pomocą w nawróceniu jest dobrze przeżyta Spowiedź Święta, oparta na szczerym rachunku sumienia zrobionym przed Bogiem, na płynącym z serca żalu za swoje grzechy i na mocnym postanowieniu poprawy! Korzystajmy jak najczęściej z Sakramentu Pokuty, i to nie tylko przed Świętami!!
Moi Kochani! Nie ma lepszego przygotowania do pięknego przeżycia Świąt Bożego Narodzenia, czyli do pełnego wiary, miłości i radości spotkania z Jezusem, jak wejście w naszym życiu na prostą drogę prowadzącą do Boga, przez nasze nawrócenie i pojednanie się z Bogiem. Amen.
(o.R.)