W krainie życia będę widział Boga
O Panie, jestem Twoim sługą, *
Twym sługą, synem Twojej służebnicy.
Ty rozerwałeś moje kajdany, †
Tobie złożę ofiarę pochwalną *
i wezwę imienia Pana.

W krainie życia będę widział Boga
Wypełnię me śluby dla Pana *
przed całym Jego ludem.
W dziedzińcach Pańskiego domu, *
pośrodku ciebie, Jeruzalem.
W krainie życia będę widział Boga

2. czytanie (Rz 8, 31b-34) – Bóg nie oszczędził dla nas własnego Syna
Czytanie z Listu Świętego Pawła Apostoła do Rzymian
Bracia: Jeżeli Bóg z nami, któż przeciwko nam? On, który nawet własnego Syna nie oszczędził, ale Go za nas wszystkich wydał, jakże miałby także wraz z Nim wszystkiego nam nie darować? Któż może wystąpić z oskarżeniem przeciw tym, których Bóg wybrał? Czyż Bóg, który usprawiedliwia? Któż może wydać wyrok potępienia? Czy Chrystus Jezus, który poniósł za nas śmierć, co więcej – zmartwychwstał, siedzi po prawicy Boga i przyczynia się za nami? Oto Słowo Boże.

Aklamacja (Por. Mt 17, 5)
Chwała Tobie, Królu wieków
Z obłoku świetlanego odezwał się głos Ojca:
«To jest mój Syn umiłowany, Jego słuchajcie».
Chwała Tobie, Królu wieków

Ewangelia (Mk 9, 2-10) – Pielgrzymując na ziemi, uczestniczymy w życiu wiecznym
Słowa Ewangelii według Świętego Marka
Jezus wziął z sobą Piotra, Jakuba i Jana i zaprowadził ich samych osobno na górę wysoką. Tam się przemienił wobec nich. Jego odzienie stało się lśniąco białe, tak jak żaden na ziemi folusznik wybielić nie zdoła. I ukazał się im Eliasz z Mojżeszem, którzy rozmawiali z Jezusem. Wtedy Piotr rzekł do Jezusa: «Rabbi, dobrze, że tu jesteśmy; postawimy trzy namioty: jeden dla Ciebie, jeden dla Mojżesza i jeden dla Eliasza». Nie wiedział bowiem, co powiedzieć, tak byli przestraszeni. I zjawił się obłok, osłaniający ich, a z obłoku odezwał się głos: «To jest mój Syn umiłowany, Jego słuchajcie!» I zaraz potem, gdy się rozejrzeli, nikogo już nie widzieli przy sobie, tylko samego Jezusa. A gdy schodzili z góry, przykazał im, aby nikomu nie rozpowiadali o tym, co widzieli, zanim Syn Człowieczy nie powstanie z martwych. Zachowali to polecenie, rozprawiając tylko między sobą, co znaczy „powstać z martwych”. Oto Słowo Pańskie.

Z kazania na kalwaryjskim Wzgórzu – 28.02.2021r.
Potrzeba modlitwy w naszym życiu.
Dzisiejszy człowiek nieustannie gdzieś się spieszy. I nie za wiele w tym względzie zmieniła nawet pandemia koronawirusa, która zaskoczyła świat i każdego z nas. Minął rok od jej wybuchu, a myśmy się jakoś nauczyli z nią żyć. Dalej jesteśmy zabiegani, ciągle wiele spraw do załatwienia. Oczywiście nie brakuje tak jak i przed pandemią kłopotów, zmartwień i problemów. Ale czy w ciągu tego ostatniego roku zaczęliśmy się więcej zastanawiać nad sensem swojego życia, widząc jak wiele osób odeszło w tym roku z tego świata, także spośród naszych bliskich i znajomych? Czy jako ludzie wierzący w Boga naprawdę wiemy i zdajemy sobie na co dzień sprawę, po co i dla kogo tak naprawdę na tej ziemi żyjemy?
Dzisiaj wielu z nas nadal nie potrafi się wyciszyć, wejść do swojego wnętrza, do swojego serca, do swojej duszy, by zrozumieć siebie, otaczający nas świat, a przede wszystkim odnaleźć prawdziwy kontakt z Bogiem. Zalewani potokiem informacji, ciekawostek, przemówień, dyskusji, seriali nie potrafimy rozeznać co tak naprawdę w życiu jest najważniejsze, no i gdzie znaleźć prawdę? Jak trudno dzisiaj nawet nam ludziom wierzącym, zachwycić się Jezusem Chrystusem, odczuć w sobie pragnienie częstego spotykania się z Jezusem na Eucharystii. Czy my dzisiaj tu obecni na Mszy Świętej możemy szczerze powtórzyć za św. Piotrem: „Panie, dobrze, że tu jesteśmy”. Czy jesteśmy szczęśliwi, ze możemy spotkać się z Jezusem na Mszy Świętej? Czy potrafimy zachwycić się Eucharystią?
Gdy Apostołowie weszli na Górę Tabor ze swoim Mistrzem, to doznali za­chwytu i olśnienia. Byli wprost przeszczęśliwi, że Chrystus wobec nich przemienił się, i pokazał im Kim naprawdę jest…, pokazał że jest Bogiem! Poprzez to spotkanie z Jezusem na Górze Tabor ci Apostołowie poznali bliżej Boga, poczuli obecność Boga i Jego bliskość. To spotkanie z Jezusem  pełne zadumy i modlitwy, dało potem uczniom siłę do przetrwania z wiarą w Boga i w zaufaniu do Bogu, tych trudnych chwil, gdy ich ukochany Mistrz umierał na Krzyżu. Czy dzisiaj człowiek również szuka sił do codziennego życia, do przetrwania trudnych chwil, właśnie w spotkaniach z Jezusem na modlitwie? Szkoda, że dzisiaj tak mało czasu poświęca się w domach na modlitwę. Szkoda, że tak rzadko przychodzicie tutaj na te Górę Miłosierdzia na osobistą modlitwę i na Msze święte! … W tym tygodniu w poniedziałek 4 osoby na Mszy Świętej… we wtorek 7 osób… w pozostałe dni trochę więcej… dlaczego tak mało…? Czy to tylko wynika z ograniczeń związanych z pandemią?
Gdy rozpoczynaliśmy w Środę Popielcową okres Wielkiego Postu, to Jezus zachęcał nas do gorliwego podjęcia uczynków pokutnych. Wśród nich podkreślił potrzebę modlitwy. Nie ma prawdziwego życia religijnego bez modlitwy. Nie ma mowy o nawróceniu i umocnieniu wiary bez modlitwy. O tyle przemienimy w Wielkim Poście nasze ser­ca i nasze życie, o ile wypełnimy je Bogiem i Jego łaską na modlitwie. Modlić się to być z Bogiem, to żyć w Bożej obecności, to po prostu być zawsze w łączności z Bogiem. Nie znaczy to oczywiście, że bez przerwy mamy myśleć tylko o Bogu i tylko z Bogiem rozmawiać. Ale wszystko co czynimy każdego dnia,  mamy czynić dla Boga i na Jego chwałę. A stanie się tak wtedy, gdy przemodlimy to wszystko co mamy do uczynienia każdego dnia. Dlatego nie wolno nam w ciągu dnia zapominać o Bogu i o modlitwie. Nie możemy przed Bogiem zamykać swojego serca. Modląc się codziennie mamy pozwolić Bogu być z nami, by On swoimi łaskami pomagał nam przemieniać na­sze serca i życie.
W codziennej modlitwie mamy też znajdować pociechę u Boga. To przez brak modlitwy człowiek szybciej wpada w rozpacz i depresję. To modlitwa podtrzymuje człowieka w chwilach życiowych trudności i cierpień. To modlitwa daje siły do walki z grzechami i umacnia wiarę w Boże Miłosierdzie. Św. Augu­styn podkreślał, że: „kto potrafi się dobrze modlić, ten potrafi dobrze żyć (…) kto zaniedbuje modlitwę, rozpoczyna grzeszne życie”. Znajdźmy więc więcej czasu na modlitwę, a będziemy mniej grzeszyć i lepiej żyć! Bóg poprzez modlitwę jest w stanie przemienić nasze życie. Ale ważne jest to, by na modlitwie nie myśleć tylko o sobie, ale myśleć także o Bogu!
Uczyńmy ten czas Wielkiego Postu, czasem gorliwej modlitwy, czasem przemiany naszych serc, czasem powrotu do Boga. Módlmy się codziennie…. podkreślam codziennie! Módlmy się za nasze Rodziny. Módlmy się o rozwiązanie  trudnych sprawy naszej Ojczyzny, Kościoła i świata. Módlmy się często przed Chrystusem na Krzyżu i błagajmy Boga o ustanie pandemii koronawirusa. Pan Bóg nas wysłucha… tylko módlmy się codziennie!! Niech nasze Rodziny będą silne Bogiem, silne codzienną modlitwą i silne częstym udziałem w Eucharystii!! Amen.
(o. R.)