Dobrze jest śpiewać Tobie, Panie Boże
Sprawiedliwy zakwitnie jak palma, *
rozrośnie się jak cedr na Libanie.
Zasadzeni w domu Pańskim *
rozkwitną na dziedzińcach naszego Boga.

Dobrze jest śpiewać Tobie, Panie Boże
Nawet i w starości wydadzą owoc, *
zawsze pełni życiodajnych soków,
aby świadczyć, że Pan jest sprawiedliwy, *
On moją Opoką i nie ma w Nim nieprawości.
Dobrze jest śpiewać Tobie, Panie Boże

2. czytanie (2 Kor 5, 6-10) Staramy się podobać Bogu
Czytanie z Drugiego Listu Świętego Pawła Apostoła do Koryntian
Bracia: Mając ufność, wiemy, że jak długo pozostajemy w ciele, jesteśmy pielgrzymami, z daleka od Pana. Albowiem według wiary, a nie dzięki widzeniu postępujemy. Mamy jednak nadzieję i chcielibyśmy raczej opuścić nasze ciało i stanąć w obliczu Pana. Dlatego też staramy się Jemu podobać, czy to gdy z Nim, czy gdy z daleka od Niego jesteśmy. Wszyscy bowiem musimy stanąć przed trybunałem Chrystusa, aby każdy otrzymał zapłatę za uczynki dokonane w ciele, złe lub dobre. Oto Słowo Boże.

Aklamacja
Alleluja, alleluja, alleluja
Ziarnem jest słowo Boże, a siewcą jest Chrystus,
każdy, kto Go znajdzie, będzie żył na wieki.
Alleluja, alleluja, alleluja

Ewangelia (Mk 4, 26-34) Rozwój królestwa Bożego
Słowa Ewangelii według Świętego Marka
Jezus mówił do tłumów: «Z królestwem Bożym dzieje się tak, jak gdyby ktoś nasienie wrzucił w ziemię. Czy śpi, czy czuwa, we dnie i w nocy, nasienie kiełkuje i rośnie, sam nie wie jak. Ziemia sama z siebie wydaje plon, najpierw źdźbło, potem kłos, a potem pełne ziarno w kłosie. Gdy zaś plon dojrzeje, zaraz zapuszcza sierp, bo pora już na żniwo». Mówił jeszcze: «Z czym porównamy królestwo Boże lub w jakiej przypowieści je przedstawimy? Jest ono jak ziarnko gorczycy; gdy się je wsiewa w ziemię, jest najmniejsze ze wszystkich nasion na ziemi. Lecz wsiane, wyrasta i staje się większe od innych jarzyn; wypuszcza wielkie gałęzie, tak że ptaki podniebne gnieżdżą się w jego cieniu». W wielu takich przypowieściach głosił im naukę, o ile mogli ją rozumieć. A bez przypowieści nie przemawiał do nich. Osobno zaś objaśniał wszystko swoim uczniom. Oto Słowo Pańskie.

Z kazania na kalwaryjskim Wzgórzu – Niedziela 13.06.2021r.
Królestwo Boże w życiu św. Antoniego                      
Św. Antoni Padewski to wielka postać Kościoła. Znany jest ze swojej posługi w Padwie oraz z żarliwości w głoszeniu Ewangelii. Jest też nieustannie żywym świadectwem działania Pana Boga w świecie. Ileż to drobnych i większych rzeczy Pan Bóg dozwolił nam odnaleźć gdy prosiliśmy o pomoc św. Antoniego. Ileż dobrych decyzji ludzie podjęli w swoim życiu przez wstawiennictwo św. Antoniego. Ileż ważnych spraw udało się rozwiązać zgodnie
z wolą Bożą, dlatego że św. Antoni wyprosił to u Boga.
Św. Antoni znany jest z kazań, które trafiały do serc, tych, którzy go słuchali. W kazaniach przybliżał Chrystusa i Jego naukę płynącą z Ewangelii oraz sprawy Królestwa Bożego. Dla św. Antoniego, ucznia św. Franciszka z Asyżu, w centrum życia i myśli, działalności i przepowiadania był zawsze Jezus Chrystus. Z zapałem kontemplował i zachęcał innych do kontemplacji tajemnic człowieczeństwa Jezusa, szczególnie tajemnicy Bożego Narodzenia, tajemnicy budzącej miłość do Boga i wdzięczność za dobroć Boga.
Także kontemplacja Jezusa Ukrzyżowanego budziła w sercu św. Antoniego wdzięczność wobec Pana Boga oraz szacunek dla godności osoby ludzkiej. Św. Antoni uważał, że wszyscy, zarówno wierzący jak i niewierzący, mogą odnaleźć w Jezusie Ukrzyżowanym sens i wartość ludzkiego życia. Pisze św. Antoni: „Chrystus, który jest twoim życiem, wisi przed tobą, byś patrzył w krzyż jak w zwierciadło. Tam możesz poznać, jak śmiertelne były twoje rany, których żadne lekarstwo nie mogło uleczyć, a tylko krew Syna Bożego. Jeśli popatrzysz dobrze, będziesz sobie mógł zdać sprawę, jak wielka jest twoja ludzka godność i wartość. (…) W żadnym innym miejscu człowiek nie może sobie lepiej zdać sprawy ze swojej wartości niż w zwierciadle krzyża”. Rozważając te słowa, możemy lepiej zrozumieć, jak ważny jest obraz Jezusa Ukrzyżowanego zrodzony z chrześcijańskiej wiary. Bez spojrzenia na Krzyż trudno zrozumieć, ile wart jest człowiek. To Bóg sprawia, że jesteśmy dla Niego tacy ważni, bo zasługujemy nawet na Jego cierpienie. Tym samym godność człowieka widoczna jest w Jezusie Ukrzyżowanym, a z patrzenia na Krzyż rodzi się uznanie dla godności człowieka i wartość życia każdego człowieka od poczęcia, aż do naturalnej śmierci.
Św. Antoni zachęca nas także do naśladowania Jezusa Chrystusa i w ten sposób do budowania Królestwa Bożego na ziemi. Szczególnie zwraca uwagę na naśladowanie Jezusa Ukrzyżowanego: „Naśladujmy zatem Chrystusa z radością niosąc Jego krzyż, bo On sam zaprasza nas do naśladowania. Chrystus umierający na Kalwarii stał się jakby alabastrowym naczyniem pełnym balsamu, które po stłuczeniu napełniło cały świat swoim rozkosznym zapachem. Niech zatem naśladując Go, Jego uczniowie i wszyscy chrześcijanie biegną za zapachem Chrystusa”.
Św. Antoni, podobnie jak każdy z nas, odmawiając codziennie modlitwę „Ojcze nasz”, zanosił do Boga wołanie: „Ojcze… przyjdź Królestwo Twoje”. Ale on nie tylko wypowiadał słowa tej modlitwy, ale tego Bożego Królestwa na ziemi bardzo pragnął i o rozwój Królestwa Bożego na ziemi bardzo się starał. Miał świadomość, że przynależeć do Królestwa Boga to zaszczyt i niezasłużona łaska. Ten  obowiązek troski o Królestwo Boże wynikający
z chrześcijańskiej wiary spoczywa także dzisiaj na nas. Mamy modlić się o przyjście Królestwa Bożego, ale mamy też bardzo dbać o rozwój Królestwa Bożego na ziemi. Musimy mieć świadomość, ze przynależeć do Królestwa Bożego, to przynależeć do samego Chrystusa i do Jego Kościoła. Dbać o Królestwo Boże na ziemi, to nauczać tego czego naucza Chrystus. To kochać w życiu tak jak kocha Chrystus. To chcieć tego, czego chce Chrystus. To przejąć się troską o zbawienie swoje i innych, tak jak przejął się tym Chrystus, tak na serio, tak na „śmierć i życie”. Budujmy więc z gorliwością i odwagą Królestwo Boże w sobie i wokół siebie, w naszych rodzinach i parafiach na fundamencie, którym jest Jezus Chrystus!
Dzisiaj prośmy z wiarą przez wstawiennictwo św. Antoniego z Padwy, abyśmy na co dzień żyli na ziemi dla Jezusa, dla Królestwa Bożego i dla zbawienia naszego i bliźnich. Amen.
(o.R.)