Z liturgii 16. Niedzieli Zwykłej –18.07.2021r.
1. czytanie (Jr 23, 1-6) Bóg sam ustanowi pasterzy
Czytanie z Księgi proroka Jeremiasza
Pan mówi: «Biada pasterzom, którzy prowadzą do zguby i rozpraszają owce z mojego pastwiska. Dlatego tak mówi Pan, Bóg Izraela, o pasterzach, którzy mają paść mój naród: Wy rozproszyliście moje owce, rozpędziliście i nie zajęliście się nimi. Oto Ja się zajmę nieprawością waszych uczynków. Ja sam zbiorę Resztę mych owiec ze wszystkich krajów, do których je wypędziłem. Sprowadzę je na ich pastwisko, aby były płodne i liczne. Ustanowię zaś nad nimi pasterzy, by je paśli; i nie będą się już więcej lękać ani trwożyć, ani nie trzeba będzie szukać którejkolwiek. Oto nadchodzą dni, kiedy wzbudzę Dawidowi Odrośl sprawiedliwą. Będzie panował jako król, postępując roztropnie, i będzie wykonywał prawo i sprawiedliwość na ziemi. W jego dniach Juda dostąpi zbawienia, a Izrael będzie mieszkał bezpiecznie. To zaś będzie imię, którym go będą nazywać: „Pan naszą sprawiedliwością”». Oto Słowo Boże.
Psalm (Ps 23 (22), 1b-3a. 3b-4. 5. 6 (R.: por. 1b))
Pan mym pasterzem, nie brak mi niczego
Pan jest moim pasterzem, †
niczego mi nie braknie, *
pozwala mi leżeć na zielonych pastwiskach.
Prowadzi mnie nad wody, gdzie mogę odpocząć, *
orzeźwia moją duszę.
Pan mym pasterzem, nie brak mi niczego
Wiedzie mnie po właściwych ścieżkach *
przez wzgląd na swoją chwałę.
Chociażbym przechodził przez ciemną dolinę, †
zła się nie ulęknę, bo Ty jesteś ze mną. *
Kij Twój i laska pasterska są moją pociechą.
Pan mym pasterzem, nie brak mi niczego
Stół dla mnie zastawiasz *
na oczach mych wrogów.
Namaszczasz mi głowę olejkiem, *
kielich mój pełny po brzegi.
Pan mym pasterzem, nie brak mi niczego
Dobroć i łaska pójdą w ślad za mną *
przez wszystkie dni życia
i zamieszkam w domu Pana *
po najdłuższe czasy.
Pan mym pasterzem, nie brak mi niczego
2. czytanie (Ef 2, 13-18) Chrystus jednoczy ludzkość
Czytanie z Listu Świętego Pawła Apostoła do Efezjan
Bracia: W Chrystusie Jezusie wy, którzy niegdyś byliście daleko, staliście się bliscy przez krew Chrystusa. On bowiem jest naszym pokojem. On, który obie części ludzkości uczynił jednością, bo zburzył rozdzielający je mur – wrogość. W swym ciele pozbawił On mocy Prawo przykazań, wyrażone w zarządzeniach, aby z dwóch rodzajów ludzi stworzyć w sobie jednego nowego człowieka, wprowadzając pokój, i w ten sposób jednych, jak i drugich znów pojednać z Bogiem, w jednym Ciele przez krzyż, w sobie zadawszy śmierć wrogości. A przyszedłszy, zwiastował pokój wam, którzy jesteście daleko, i pokój tym, którzy są blisko, bo przez Niego jedni i drudzy w jednym Duchu mamy przystęp do Ojca. Oto Słowo Boże.
Aklamacja (Por. J 10, 27)
Alleluja, alleluja, alleluja
Moje owce słuchają mego głosu,
Ja znam je, a one idą za Mną.
Alleluja, alleluja, alleluja
Ewangelia (Mk 6, 30-34) Jezus lituje się nad tłumem
Słowa Ewangelii według Świętego Marka
Apostołowie zebrali się u Jezusa i opowiedzieli Mu wszystko, co zdziałali i czego nauczali. A On rzekł do nich: «Pójdźcie wy sami osobno na pustkowie i wypocznijcie nieco». Tak wielu bowiem przychodziło i odchodziło, że nawet na posiłek nie mieli czasu. Odpłynęli więc łodzią na pustkowie, osobno. Lecz widziano ich odpływających. Wielu zauważyło to i zbiegli się tam pieszo ze wszystkich miast, a nawet ich wyprzedzili. Gdy Jezus wysiadł, ujrzał wielki tłum. Zlitował się nad nimi, byli bowiem jak owce nie mające pasterza. I zaczął ich nauczać o wielu sprawach. Oto Słowo Pańskie.
Z kazania na kalwaryjskim Wzgórzu – Niedziela 18.07.2021r.
Prawo do świątecznego odpoczynku
Słyszymy dzisiaj w Ewangelii słowa Jezusa skierowane do Apostołów: „Pójdźcie wy sami osobno na miejsce pustynne i wypocznijcie nieco”. Jezus zdaje sobie sprawę, że praca apostoła nie jest łatwa, że wymaga wielkiego wysiłku, dlatego zachęca swoich uczniów do odpoczynku. Jezus pragnie, by Jego uczniowie odeszli od tłumów i gwaru, po to aby odpocząć w miejscu pustynnym, w ciszy i nabrać siły do dalszej pracy.
Ta zachęta Jezusa do odpoczynku jest skierowana także dzisiaj do nas. Jezus widzi jak bardzo jesteśmy zabiegani, że staramy się jak najlepiej i z wielkim zaangażowaniem wypełniać nasze codzienne obowiązki zawodowe i rodzinne. Dlatego doskonale rozumie, że każdy z nas potrzebuje w życiu czasu na odpoczynek. Ważne jest jednak, aby te słowa zachęty ze strony Jezusa, że mamy prawo do odpoczynku, do nas naprawdę dotarły. Musimy nabrać przekonania, że odpoczynek w naszym życiu jest wręcz konieczny! A nie tylko praca, praca i praca….
Po co człowiekowi potrzebny jest odpoczynek? Jak odpoczywać, by nie był to czas zmarnowany, ale by przyniósł w naszym życiu dobre owoce?
Odpoczynek jest na pewno po to, by człowiek wzmocnił swoje siły fizyczne. Dzisiaj wielu jest zmęczonych z przepracowania. Dlatego coraz częściej brakuje człowiekowi sił. Człowiek przemęczony jest często rozdrażniony, wybuchowy, nie potrafi też normalnie funkcjonować w pracy i w domu. Człowiek przemęczony w tym co robi popełnia o wiele więcej błędów. Takiemu człowiek brakuje często wewnętrznego pokoju i radości. Po dobrym odpoczynku pracuje się lepiej, skutecznej i owocnej. Dlatego dobry odpoczynek jest tak samo ważny jak dobrze wykonywana praca. Pan Bóg zna możliwości człowieka, dlatego już na początku stworzenia świata i człowieka, zapowiedział w Księdze Powtórzonego Prawa: „Przez sześć dni będziesz pracować i wykonywać wszystkie twoje zajęcia. Dzień zaś siódmy jest szabatem ku czci twego Boga”. W III Przykazaniu Dekalogu Bóg mówi bardzo konkretnie: „Pamiętaj, abyś dzień święty świecił”. Co tydzień więc niedziela ma być dniem świętowania i dniem odpoczynku, po sześciu dniach pracy i domowych zajęć.
Dobry i zasłużony odpoczynek stwarza też okazję, aby więcej czasu przeznaczyć na spotkanie z Bogiem. Może to być modlitwa, udział we Mszy Świętej, czy lektura Pisma Świętego. Dzisiejsza Ewangelia mówi, że zarówno Jezus jak i Apostołowie tak wiele pracowali, że nawet nie mieli czasu na posiłek, a tym bardziej brakowało im zapewne czasu na modlitwę. Dlatego Jezus nieraz opuszczał zgromadzone wokół Niego tłumy, po to by gdzieś na uboczu, w ciszy odpocząć i więcej się też pomodlić. Czas odpoczynku napełniony modlitwą pomaga człowiekowi wyciszyć umysł, dusze i serce. Czas odpoczynku pomaga zbliżyć się do Boga oraz stwarza okazję do lepszego zrozumienia siebie i innych. W ciszy odpoczynku łatwiej jest usłyszeć głos Boga, łatwiej jest otworzyć się na natchnienia Ducha Świętego i na Boże łaski.
Odpoczynek jest nam potrzebny, byśmy mieli czas na refleksję i przemyślenie tego co dzieje się w naszym życiu. A dzieje się zapewne wiele. To właśnie gdzieś na uboczu, z dala od codziennego gwaru, w ciszy, człowiek lepiej dostrzega pozytywy i negatywy swojego działania. Sam potrafi wtedy dostrzec swoje błędy i skorygować je w przyszłości. Łatwiej jest zrobić rachunek sumienia ze swojego życia, przeprosić Boga za popełnione grzechy i błędy, by z mocnym postanowieniem poprawy oraz z jeszcze większym zaangażowaniem wypełniać wolę Boga na co dzień. Pamiętajmy, że najlepiej i najpełniej człowiek odpocznie, gdy uczyni to w bliskości Boga.
Dzisiejsza Ewangelia przypomina nam, że niezależnie od korzystania z należytego nam odpoczynku, mamy mieć zawsze serce wrażliwe i czułe wobec naszych bliźnich i ich potrzeb. Św. Marek mówi, że Jezus „gdy wysiadł z łodzi, ujrzał wielki tłum i zlitował się nam nim, bo byli jak owce bez pasterza”. Nie powiedział im, że jest zmęczony, że mają przyjść innym razem, ale natychmiast przyszedł im z pomocą.
Moi Kochani! Pamiętajmy więc o odpoczynku. Wypoczywajmy razem z Bogiem i najbliższymi. Ale co też jest bardzo ważne, pozwólmy także innym wypoczywać. Amen.
(o.R.)
