Z kazania na kalwaryjskim Wzgórzu – 10.09.2021r.

Eucharystia w nauczaniu kard. Stefana Wyszyńskiego.       
Eucharystia stanowi fundament życia religijnego chrześcijan, jest sercem wspólnoty Kościoła. Podczas jej sprawowania wspólnota wiernych najpełniej uświadamia sobie, skąd pochodzi, gdzie się znajduje i dokąd zmierza. Jezus w swoim nauczaniu zapewnia, że „Kto spożywa moje Ciało i Krew Moją pije, trwa we mnie, a Ja w nim. Jak mnie posłał żyjący Ojciec, a Ja żyję przez Ojca, tak i ten, kto mnie spożywa, będzie żył przeze Mnie”. Eucharystia jest zatem najgłębszym zjednoczeniem z Bogiem. W Komunii świętej przyjmujemy żyjącego Chrystusa.
Prymas Tysiąclecia zwracał uwagę, że „Eucharystyczna obecność Chrystusa to obecność całego Jezusa Chrystusa – z Duszą i Ciałem, Bóstwem i Człowieczeństwem. Nie ma zatem większego zbliżenia i większej jedności nad zjednoczenie Chrystusa z ludźmi”. Dla Prymasa Tysiąclecia podstawowym wymiarem Eucharystii była ofiara Mszy Świętej traktowana zawsze jako ośrodek życia chrześcijańskiego: „Ta ofiara ma nam ciągle to przypominać, że nie dla siebie mamy żyć, ale odtąd mamy żyć dla tego Chrystusa, który za nas umarł i zmartwychwstał”. „Każda Msza św. jest ofiarowaniem się Chrystusa, ale w każdej i ja się ofiarowuję; ponieważ nie ma ofiary bez miłości, dlatego oddaję się Miłości”, którą jest Bóg, Prymas wskazywał, że „każda Msza św. jest dziełem Trójcy Świętej sprawowaną z woli Chrystusa przez Kościół. Ofiara Mszy św. jest centrum miłości, dobroci, świętości, łaski Bożej. Jest najważniejszym zdarzeniem w każdym dniu”. „Msza św. jest też najdoskonalszą formą zadośćuczynienia za grzechy i pojednania z Ojcem”.
W nauczaniu Ks. kard. Stefana Wyszyńskiego Msza św. stanowi źródło, z którego można czerpać natchnienie i moc do każdej ludzkiej ofiary, do oddania naszego życia, do gotowości poświęcenia się dla innych, do umiejętnego wychodzenia z siebie, by służyć braciom, aby widzieć w nich cierpiącego Chrystusa i w ten sposób rozszerzać swoją własną duszę gotową do poświęceń, wyrzeczeń i ofiar. Jak podkreślał Prymas: Chrystus do tego stopnia jest dla ludzi, że dał im samego siebie na pokarm w Eucharystii; podobnie Jego dzieci muszą służyć Bogu i ludziom wszystkimi wartościami, jakie posiadają, dając siebie innym bez reszty”.
Prymas Tysiąclecia zwracał też uwagę, że Msza św. to nie tylko wspólnota z Chrystusem, ale wspólnota i komunia z ludźmi, którzy w Eucharystii uczestniczą: „Podczas Mszy św. wyraża się wspólnota z Chrystusem Eucharystycznym, a ponieważ On żyje we wszystkich, którzy Go w tej chwili przyjmują, przez to samo wyrażamy wspólnotę ze wszystkimi dziećmi Bożymi, w których jest Chrystus. Już to samo by wskazywało na konieczność wielkiej czujności, ażeby nasze serce nie było usposobione niechętnie do kogokolwiek”.
Dużą wagę kard. Stefan Wyszyński w swoim nauczaniu i posłudze przywiązywał do aspektu adoracyjnego wymiaru Eucharystii oraz trosce o zewnętrzne wyrazy czci Chrystusa Eucharystycznego. W kontekście wymiaru Eucharystii jako uwielbienia mówił, iż we Mszy św. „zawsze pierwszy akt to jest uwielbienie Boga, a następnie oddanie, ofiarowanie siebie Ojcu wraz z Chrystusem, który jest w Kościele”. Prymas wielokrotnie prowadził adoracje Chrystusa w Najświętszym Sakramencie. Podczas jednej z adoracji wypowiedział takie oto słowa modlitwy adoracyjnej: „Pragniemy popatrzeć na Ciebie Jezu w Eucharystii. Wybrałeś taki kształt królowania, że Twój tron jest cichy. Królowie tego świata okazują swoją władzę nieraz w sposób bardzo surowy. Natomiast Ty niejako ukrywasz swoją władzę, zamieniasz ją na służbę. I aby Twoja władza nikogo nie onieśmielała, osłaniasz swoją królewską moc postaciami chleba i wina. Tak stałeś się przystępny dla wszystkich. Dajesz posłuchanie wszystkim bez trudu, bez szczególnych zabiegów. Na Twoim tronie jesteś zawsze obecny, zawsze Ciebie można zastać, nie trzeba do Ciebie zgłaszać podań, nie trzeba się specjalnie przygotowywać. Wystarczy być! A wtedy Ty raczej przemawiasz. Ty starasz się, aby Twoje dzieci ku Tobie się garnęły i przekonały, że Królestwo Twoje to królestwo pokoju”. Amen.
(o.R.)