Z kazania na kalwaryjskim Wzgórzu – 07.10.2021r. – Matki Bożej Różańcowej
Modlitwa w Żywym Różańcu
Od połowy XIX wieku chyba najbardziej popularną różańcową wspólnotą modlitewną jest Stowarzyszenie Żywego Różańca, założone przez Paulinę Jaricot w Lyonie w roku 1826. Jak napisała wtedy założycielka Żywego Różańca: „Najważniejszą rzeczą i najtrudniejszą jest uczynić różaniec modlitwą wszystkich”. Paulina Jaricot zdawała sobie doskonale sprawę, że ludziom będzie łatwiej znaleźć w ciągu dnia kilka minut, aby odmówić dziesiątek różańca, czyli jedną tajemnicę, niż odmówić cały różaniec. Dlatego zaczęła organizować piętnastoosobowe grupy, nazwane później „żywymi różami”. Każda z osób tworzących piętnastkę zobowiązywała się do odmawiania codziennie jednej tajemnicy, by wspólnie odmówić cały różaniec i mieć taką zasługę jakby każdy odmówił cały różaniec.
Celem Stowarzyszenia Żywego Różańca według Założycielki było i jest wspieranie modlitwą, ofiarą duchową i materialną działania misyjne Kościoła. Stowarzyszenie Żywego Różańca w Kościele zatwierdził papież Grzegorz XVI. Żywy Różaniec bardzo szybko rozprzestrzenił się w całej Francji, a następnie także na świecie. Po pięciu latach, w roku 1831, Paulina Jaricot napisała: „Liczba odmawiających dziesiątek różańca rośnie z niewiarygodną szybkością we Włoszech, Szwajcarii, Belgii, Anglii i wielu regionach Ameryki. (…) Wszędzie, gdzie tworzą się piętnastki, można zauważyć nie notowane wcześniej umacnianie się dobra”. Kilka lat później dodała: „Stopniowo stajemy się zjednoczeni w modlitwie ze wszystkimi ludźmi świata”. Zaś Papież Leon XIII w 1881 napisał w specjalnym Liście: „Paulinie Jaricot … zawdzięczamy szczęśliwy pomysł rozdzielenia wśród piętnastu osób piętnastu dziesiątków Różańca. W ten sposób … cudownie rozpowszechniła i uczyniła nieustanną, modlitwę do Matki Bożej”. Założycielka Żywego Różańca, Paulina Jaricot pragnęła, aby modlitwa różańcowa wsparła założone przez nią kilka lat wcześniej Dzieło Rozkrzewiania Wiary, które na stulecie powstania, 3 maja 1922 roku, papież Pius XI uczynił Papieskim i polecił wprowadzić w całym Kościele.
Wielki czciciel różańca św. Jan Paweł II, rozpoczynając 25 rok swojego pontyfikatu w Liście Apostolskim zatytułowanym „Różaniec Dziewicy Maryi” ogłosił Rok Różańca, który trwał od października 2002r. do października 2003r. Św. Jan Paweł II wprowadził wtedy też nową część różańca, tajemnice światła, uwzględniające lata publicznej działalności Pana Jezusa, „aby różaniec w pełniejszy sposób można było nazwać streszczeniem Ewangelii”. Odtąd cały różaniec liczy 20 tajemnic, a więc Żywe Róże obecnie składają się z 20 osób. W Roku Różańca św. Jan Paweł II podziękował też członkom Żywego Różańca na całym świecie za to, że modląc się w papieskich intencjach misyjnych wspierają dzieło ewangelizacji na wszystkich kontynentach, a tym samym i jego posługę na Stolicy Piotrowej.
Dla wszystkich, którzy należą do Kół Żywego Różańca, modlitwa różańcowa jest zapewne jedną z najczęstszych modlitw zanoszonych do Matki Bożej. Bo członkowie Kół Żywego Różańca, wiedzą bardzo dobrze, że oprócz matki, która nosiła nas pod sercem i wydała na ten świat, mamy jeszcze jedną Matkę, tę w Niebie, którą podarował nam z Krzyża Jej Syn Jezus Chrystus. Członkowie Kół Żywego Różańca, wiedzą też bardzo dobrze, że w trudnych chwilach codziennego życia, można zawierzyć siebie, a także troski bliskich, Kościoła i świata właśnie Matce Najświętszej, odmawiając codziennie różaniec.
Zakończę słowami wiersza Mariana Skórzewskiego: „Kiedy ci czasem gorzko na tym świecie, kiedy cię smutek, jak mgła owija, biegnij do Matki Bożej jako dziecię, mówiąc doń „Zdrowaś Maryja”. Kiedy trudności piętrzy się szaniec, kiedy cię boleść do krzyża przybija, ach, weź do ręki wówczas różaniec i wołaj „Zdrowaś Maryja”. To słodycz piękna, co cię wtedy owładnie, ach, ona wieki trwa i nie przemija. I świat ten ziemski nigdy nie odgadnie, co znaczy „Zdrowaś Maryja”. Amen.
(o.R.)
