Do medytacji z kalwaryjskiego Wzgórza – 07.01.202r.
Siła Rodzin w Najświętszym  Serca Pana Jezusa.
Do rozpowszechnienia nabożeństwa do Najświętszego Serca Pana Jezusa przyczyniła się siostra zakonna św. Małgorzata Maria Alacoque (1647-1690). W dniu 27 grudnia 1673r. spotkała ją wielka łaska, że mogła  spocząć na Sercu Pana Jezusa. Pan Jezus pokazując jej swoje Serce pełne ognia, rzekł do niej: „Moje Boskie Serce tak płonie miłością ku ludziom, że nie może dłużej utrzymać tych płomieni gorejących, zamkniętych w moim łonie. Ono pragnie rozlać je za twoim pośrednictwem i pragnie wzbogacić ludzi swoimi Bożymi skarbami”. Następnie Jezus wziął serce Małgorzaty i umieścił je symbolicznie w swoim Sercu. Potem już przemienione i jaśniejące oddał jej i powiedział: „Dotąd nosiłaś tylko imię mojej sługi. Dzisiaj daję ci inne imię – umiłowanej uczennicy mojego Serca”. Na początku 1674r. Pan Jezus ponownie objawił św. Małgorzacie swoje Serce i wymienił dobrodziejstwa i łaski, jakie przyrzeka czcicielom swojego Serca. Św. Małgorzata zapisze: „To nabożeństwo jest ostatnim wysiłkiem Jego miłości i będzie dla ludzi jedynym ratunkiem w ostatnich czasach”. Wśród różnych form czci Pan Jezus zażądał czci także dla wizerunków swojego Serca. Również w 1674r. w czasie wystawienia Najświętszego Sakramentu Pan Jezus objawił św. Małgorzacie „jaśniejący chwałą, ze stygmatami pięciu ran, jaśniejącymi jak słońce”. Ponownie odsłonił swoją pierś i pokazał swoje Serce w pełnym blasku. Zażądał, aby w zamian za niewdzięczność, jaka spotyka ze strony ludzi Jego Serce i Jego miłość, pobożne dusze wynagradzały Jego Sercu zranionemu ludzkimi grzechami. Jezus zażądał, aby w duchu wynagrodzenia w każdą noc przed pierwszym piątkiem miesiąca odbywała się godzinna adoracja Najświętszego Sakramentu (tzw. Godzina święta) oraz aby Komunia święta w pierwsze piątki miesiąca była ofiarowana w celu wynagrodzenia Boskiemu Sercu za grzechy i za ludzką oziębłość. Wreszcie w piątek po oktawie Bożego Ciała, 10 czerwca 1675 roku, nastąpiło ostatnie objawienie. Kiedy św. Małgorzata klęczała przed tabernakulum w czasie nawiedzenia Najświętszego Sakramentu, ukazał się jej Chrystus, odsłonił swoje Serce i powiedział: „Oto Serce, które tak bardzo umiłowało ludzi, że nie szczędziło niczego aż do zupełnego wyniszczenia się dla okazania im miłości, a w zamian za to doznaje od większości ludzi tylko gorzkiej niewdzięczności, wzgardy, nieuszanowania, lekceważenia, oziębłości i świętokradztw, jakie oddają mu w tym Sakramencie Miłości. Lecz najbardziej boli Mnie to, że w podobny sposób obchodzą się ze Mną serca służbie mojej szczególnie poświęcone. Dlatego żądam, aby pierwszy piątek po oktawie Bożego Ciała był odtąd poświęcony jako osobne święto ku czci mojego Serca i na wynagrodzenie Mi przez Komunię i inne praktyki pobożne zniewag, jakich doznaję. W zamian za to obiecuję ci, że Serce moje wyleje hojne łaski na tych wszystkich, którzy w ten sposób oddadzą Mi cześć lub przyczynią się do jej rozszerzenia”.
Pan Jezus dał św. Małgorzacie Alacoque 12 obietnic, dotyczących czcicieli Jego Serca. Te obietnice ukazują jak bardzo potrzebna jest praktyka Pierwszych Piątków Miesiąca, aby rodziny były silne Bogiem i mocne wzajemną miłości.
1. Dam im łaski, potrzebne w ich stanie.
2. Ustalę pokój w ich rodzinach.
3. Będę ich pocieszał w utrapieniach.
4. Będę ich pewną ucieczką w życiu, a szczególnie w godzinę śmierci.
5. Będę im błogosławił w ich przedsięwzięciach.
6. Grzesznicy znajdą w mym Sercu źródło i ocean miłosierdzia.
7. Dusze oziębłe staną się gorliwymi.
8. Dusze gorliwe prędko dojdą do doskonałości.
9. Będę błogosławił domom, w których wizerunek Serca mojego będzie czczony.
10. Osoby, które będą to nabożeństwo rozszerzały, będą miały imię swoje wypisane w Sercu moim.
11. Dam kapłanom dar wzruszania serc nawet najzatwardzialszych.
12. W nadmiarze miłosierdzia Serca mojego przyrzekam tym wszystkim, którzy będą komunikować w pierwsze piątki miesiąca przez dziewięć miesięcy z rzędu w intencji wynagrodzenia, że miłość moja udzieli łaskę pokuty, iż nie umrą w mojej niełasce, ani bez Sakramentów świętych, a Serce moje będzie im pewną ucieczką w ostatniej godzinie życia.
Nabożeństwie do Serca Jezusowego to znak miłości Boga ku ludziom. Ma ono rozbudzić w sercach ludzi miłość ku Bogu. Ma nas uwrażliwiać na grzech i mobilizować do walki z nimi oraz do skłaniać do wynagradzania za tych, którzy najwięcej ranią Boże Serce. Nabożeństwo do Serca Jezusowego nakłada również zobowiązania. Człowiek nigdy nie powinien nadużywać dobroci Bożego Serca. Powinien mieć do tego Serca nieograniczone zaufanie i nieustannie uciekać się do niego we wszystkich swoich potrzebach. Nie powinniśmy jednak na nowo ranić Serca Jezusowego grzechami. Kiedy jednak ze słabości człowiek popełni  grzech, to  ma zawsze prawo ufać w miłosierdzie Boże, które gotowe jest przyjść nam z pomocą, szczególnie w Sakramencie Pokuty. Niech więc nabożeństwo do Serca Jezusowego będzie dla nas ratunkiem w walce z naszymi grzechami i słabościami oraz niech umacnia w nas i w naszych Rodzinach miłość do Boga i do siebie nawzajem. Amen.
(o.R.)