Z kazania na kalwaryjskim Wzgórzu – 22.04.2022r.

Przed Świętem Bożego Miłosierdzia. 
Przeżywając Oktawę Wielkanocną ciągle trwamy w radości Zmartwychwstania Chrystusa i w tej nadziei, która pozwala nam spodziewać się naszego zmartwychwstania. Nasze codzienne życie nie składa się jednak tylko z dni świątecznych. Skończyły się święta i trzeba było wrócić do zajęć, które niesie codzienność naszego pielgrzymowania po tej ziemi. I tak w tym naszym chrześcijańskim życiu świętowanie miesza się z codziennością, modlitwa z pracą, chwile uniesienia wypływające z przeżywanej wiary, z chwilami smutku z powodu naszych upadków i powtarzających się grzechów. Niezależnie od tego ile w naszych sercach jest wiary i jak bardzo nasza codzienność ogranicza naszą wielkanocną radość i  nadzieję, to jednak słyszmy, że Jezus przychodzi z orędziem Bożego Miłosierdzia do całego świata i do wszystkich ludzi.
Najbliższa niedziela będzie znowu szczególną okazją, by z ufnością i dziękczynieniem modlić się, mając przed oczyma Obraz Jezusa Miłosiernego. W głębi naszych serce będziemy odmawiać Koronkę do Bożego Miłosierdzia i powtarzać te krótkie, ale jakże pełne wiary słowa: „Jezu ufam Tobie”. Piękny opis Bożego Miłosierdzia zostawił nam już w Starym Testamencie autor Psalmu 103: „Miłosierny Pan i łagodny, nieskory do gniewu i bogaty w łaskę. Nie postępuje z nami według naszych grzechów ani według win naszych nam nie odpłaca. Jak się lituje ojciec nad synami, tak Pan lituje się nad tymi, co się Go boją”.
Wierząc w Boga i w Jego Miłosierdzie oraz w Bogu pokładając całą naszą nadzieję, musimy pamiętać, że sami jesteśmy też wezwani, by być apostołami miłosierdzia względem naszych sióstr i braci. Jesteśmy wezwani przez Jezusa, aby w tym świecie i wokół siebie budować cywilizację miłości i miłosierdzia: „Bądźcie miłosierni, jak Ojciec wasz jest miłosierny”…, „Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią”…, „przebaczajcie, a będzie wam przebaczone”. Tak jak sami potrzebujemy od Boga przebaczenia i miłosierdzia, tak samo miłosierdzia i przebaczenia zarówno od Boga, jak i od nas potrzebują nasi bliźni żyjący w naszych rodzinach i w środowiskach w których na co dzień przebywamy.
Do ogłoszenia tej wielkiej prawdy o Bogu bogatym w Miłosierdzie wybrana została św. Siostra Faustyna Kowalska nazywana przez samego Jezusa Sekretarką Bożego Miłosierdzia. Jej „Dzienniczek” jest przejmującym zapisem wzlotów i ciemności duszy, jest świadectwem wiary trudnej, ale zarazem niezłomnej. Jest on przede wszystkim świadectwem ostatecznego zawierzenia w nieskończone miłosierdzie Chrystusa. Lektura „Dzienniczka” odsłania głębię życia duchowego św. Siostry Faustyny i daje nam obraz wysokiego stopnia zjednoczenia jej duszy z Bogiem na drodze ku chrześcijańskiej doskonałości.   Tej prostej, niewykształconej, ale mężnej, bezgranicznie ufającej Bogu zakonnicy powierzył Pan Jezus wielką misję ogłoszenia orędzia miłosierdzia skierowanego do całego świata: „Dziś wysyłam ciebie do całej ludzkości z moim miłosierdziem. Nie chcę karać zbolałej ludzkości, ale pragnę ją uleczyć, przytulając ją do swego miłosiernego serca. Kar używam, kiedy mnie sami zmuszają do tego; ręka moja niechętnie bierze za miecz sprawiedliwości; przed dniem sprawiedliwości posyłam dzień miłosierdzia”. Nabożeństwo do Bożego Miłosierdzia w ciągu kilkudziesięciu lat stało się znane na wszystkich kontynentach, na całym świecie, i stało się nadzieją dla wszystkich ludzi, szczególnie tych najbardziej grzesznych i najbardziej zagubionych.
Święto Bożego Miłosierdzia, które przeżywać będziemy w najbliższą niedzielę, jest nie tylko dniem szczególnego uwielbienia Boga w tajemnicy Jego Miłosierdzia, ale także czasem wielkich łask dla wszystkich ludzi. Aby skorzystać z tych wielkich darów, należy wypełnić warunki nabożeństwa do Miłosierdzia Bożego: potrzebna jest ufność w dobroć Boga i czynna miłość bliźniego, należy być w stanie łaski uświęcającej po dobrej i szczerej Spowiedzi świętej oraz w tym dniu godnie przyjąć Komunię świętą.  Jezus obiecuje: „Kto w dniu tym przystąpi do Źródła Życia, ten dostąpi zupełnego odpuszczenia win i kar. W dniu tym otwarte są wnętrzności miłosierdzia mego, wylewam całe morze łask na dusze, które się zbliżą do źródła miłosierdzia mojego;.. niech się nie lęka zbliżyć do mnie żadna dusza, chociażby grzechy jej były jako szkarłat”. Amen.
(o.R.)