Z liturgii uroczystości Zesłania Ducha Świętego – 5 czerwca 2022r.
1. czytanie (Dz 1, 1-11) Uniósł się w ich obecności w górę
Czytanie z Dziejów Apostolskich
Pierwszą Księgę napisałem, Teofilu, o wszystkim, co Jezus czynił i czego nauczał od początku aż do dnia, w którym dał polecenia apostołom, których sobie wybrał przez Ducha Świętego, a potem został wzięty do nieba. Im też po swojej męce dał wiele dowodów, że żyje: ukazywał się im przez czterdzieści dni i mówił o królestwie Bożym. A podczas wspólnego posiłku przykazał im nie odchodzić z Jerozolimy, ale oczekiwać obietnicy Ojca: «Słyszeliście o niej ode Mnie – mówił – Jan chrzcił wodą, ale wy wkrótce zostaniecie ochrzczeni Duchem Świętym». Zapytywali Go zebrani: «Panie, czy w tym czasie przywrócisz królestwo Izraela?» Odpowiedział im: «Nie wasza to rzecz znać czasy i chwile, które Ojciec ustalił swoją władzą, ale gdy Duch Święty zstąpi na was, otrzymacie Jego moc i będziecie moimi świadkami w Jeruzalem i w całej Judei, i w Samarii, i aż po krańce ziemi». Po tych słowach uniósł się w ich obecności w górę i obłok zabrał Go im sprzed oczu. Kiedy jeszcze wpatrywali się w Niego, jak wstępował do nieba, przystąpili do nich dwaj mężowie w białych szatach. I rzekli: «Mężowie z Galilei, dlaczego stoicie i wpatrujecie się w niebo? Ten Jezus, wzięty od was do nieba, przyjdzie tak samo, jak widzieliście Go wstępującego do nieba». Oto Słowo Boże.
Psalm (Ps 47 (46), 2-3. 6-7. 8-9 (R.: por. 6))
Pan wśród radości wstępuje do nieba
Wszystkie narody, klaskajcie w dłonie, *
radosnym głosem wykrzykujcie Bogu,
bo Pan Najwyższy i straszliwy, *
jest wielkim Królem nad całą ziemią.
Pan wśród radości wstępuje do nieba
Bóg wstępuje wśród radosnych okrzyków, *
Pan wstępuje przy dźwięku trąby.
Śpiewajcie psalmy Bogu, śpiewajcie, *
śpiewajcie Królowi naszemu, śpiewajcie.
Pan wśród radości wstępuje do nieba
Gdyż Bóg jest Królem całej ziemi, *
hymn zaśpiewajcie!
Bóg króluje nad narodami, *
Bóg zasiada na swym świętym tronie.
Pan wśród radości wstępuje do nieba
2. czytanie (Hbr 9, 24-28; 10, 19-23) Chrystus wszedł do samego nieba
Czytanie z Listu do Hebrajczyków
Chrystus wszedł nie do świątyni zbudowanej rękami ludzkimi, będącej odbiciem prawdziwej świątyni, ale do samego nieba, aby teraz wstawiać się za nami przed obliczem Boga, ani nie po to, aby się wielekroć sam miał ofiarować, jak arcykapłan, który co roku wchodzi do świątyni z krwią cudzą, gdyż w takim przypadku musiałby cierpieć wiele razy od stworzenia świata. A tymczasem raz jeden ukazał się teraz na końcu wieków, aby zgładzić grzech przez ofiarę z samego siebie. A jak postanowione ludziom raz umrzeć, potem zaś sąd, tak Chrystus raz jeden był ofiarowany dla zgładzenia grzechów wielu, drugi raz ukaże się nie w związku z grzechem, lecz dla zbawienia tych, którzy Go oczekują. Mamy więc, bracia, pewność, iż wejdziemy do Miejsca Świętego przez krew Jezusa. On nam zapoczątkował drogę nową i żywą, przez zasłonę, to jest przez ciało swoje. Mając zaś kapłana wielkiego, który jest nad domem Bożym, przystąpmy z sercem prawym, z wiarą pełną, oczyszczeni na duszy od wszelkiego zła świadomego i obmyci na ciele wodą czystą. Trzymajmy się niewzruszenie nadziei, którą wyznajemy, bo godny jest zaufania Ten, który dał obietnicę. Oto Słowo Boże.
Aklamacja (Mt 28, 19a. 20b)
Alleluja, alleluja, alleluja
Idźcie i nauczajcie wszystkie narody.
Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata.
Alleluja, alleluja, alleluja
Ewangelia (Łk 24, 46-53) Jezus został uniesiony do nieba
Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza
Jezus powiedział do swoich uczniów: «Tak jest napisane: Mesjasz będzie cierpiał i trzeciego dnia zmartwychwstanie; w imię Jego głoszone będzie nawrócenie i odpuszczenie grzechów wszystkim narodom, począwszy od Jeruzalem. Wy jesteście świadkami tego. Oto Ja ześlę na was obietnicę mojego Ojca. Wy zaś pozostańcie w mieście, aż będziecie przyobleczeni w moc z wysoka». Potem wyprowadził ich ku Betanii i podniósłszy ręce, błogosławił ich. A kiedy ich błogosławił, rozstał się z nimi i został uniesiony do nieba. Oni zaś oddali Mu pokłon i z wielką radością wrócili do Jeruzalem, gdzie stale przebywali w świątyni, wielbiąc i błogosławiąc Boga. Oto Słowo Pańskie.
Z kazania na kalwaryjskim Wzgórzu – 05.06.2022r.
Zesłanie Ducha Świętego.
Właśnie mija siedem tygodni od Niedzieli Zmartwychwstania Pańskiego. Dziś w Dniu Pięćdziesiątnicy, obchodzimy uroczystość Zesłania Ducha Świętego. Wspominamy wydarzenie, które dokonało się w Jerozolimie, kiedy Ducha Święty zstąpił na trwających wraz z Maryją na modlitwie Apostołów. Umocnieni wtedy Duchem Świętym Apostołowie wyszli z ukrycia, by na ulicach Jerozolimy mężnie i z odwagą głosić Chrystusa w którego uwierzyli, że jest Bogiem. Zaczęli głosić Jego naukę, którą poznali i którą się zachwycili. Był to dzień inauguracji działalności Kościoła. Apostołowie zgodnie z nakazem misyjnym Chrystusa: „Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu!”, poszli i zaczęli głosić Dobrą Nowinę o Jezusie Chrystusie.
W tę dzisiejszą uroczystość Zesłania Ducha Świętego zastanówmy się, jaką rolę w naszym życiu pełni Trzecia Osoba Boska? Często modlimy się do Boga Ojca, pewnie jeszcze częściej do Pana Jezusa, nie zapominamy w modlitwie o Matce Bożej, ale trochę za mało pamiętamy o Duchu Świętym. Niewielu z nas zdaje sobie sprawę, jak wiele w naszym życiu zależy od Ducha Świętego i dlatego za mało modlimy się do Niego. Jak bardzo ważny jest Duch Święty, to uświadamia nam Pan Jezus, gdy uzasadnia Swoje odejście z tego świata potrzebą posłania ludziom Ducha „Pocieszyciela”, który będzie na zawsze z Jego uczniami i z całym Kościołem. To Duch Święty ma prowadzić ludzi do dnia ponownego przyjścia Chrystusa, gdy Ten „przyjdzie sądzić żywych i umarłych”. To Duch Święty ma świadczyć o Chrystusie wobec uczniów, a przez nich wobec całego świata. Tylko posłuszeństwo natchnieniom Ducha Świętego i Jego nauczaniu umożliwia człowiekowi zbawienie, gdyż według samego Jezusa, wszystkie grzechy mogą być ludziom odpuszczone, tylko nie grzechy przeciw Duchowi Świętemu. W mowie pożegnalnej przed Męką, Pan Jezus wyjaśnia rolę Ducha Świętego i nazywa Go „Pocieszycielem”, tym, który nas wszystkiego nauczy, a także przypomni wszystkie słowa Chrystusa. Duch Święty stanowi zatem gwarancję prawdziwego odczytywania nauki Zbawiciela, płynącej z Ewangelii. Przed pójściem na Mękę, Pan Jezus modlił się za swoich uczniów „aby stanowili jedno”. W tym celu ustanawia hierarchię Kościoła, czyli uczniów specjalnie powołanych do interpretowania Słowa Bożego i na ich czele stawia św. Piotra. Po ich odejściu, funkcję właściwego interpretowania nauki naszego Pana Jezusa Chrystusa pełnią papież i biskupi, osoby szczególnie przez Jezusa wybrane i napełnione światłem Ducha Świętego. W ten sposób Duch Święty dba o czystość Bożej nauki, a przez natchnione Boże Słowa nas poucza i pociesza.
Duch Święty został dany Kościołowi, dla dobra tegoż Kościoła i dla dobra wszystkich wiernych, którzy w Kościele wiernie trwają. Każdy poszczególny wierny otrzymuje specjalne dary Ducha Świętego, zwane charyzmatami. Ponadto otrzymujemy pomoc Ducha Pocieszyciela, przyjmując Sakramenty święte. Szczególnym sakramentem spotkania z Duchem Świętym jest Bierzmowanie, ale przecież już od przyjęcia Sakramentu Chrztu świętego stajemy się Świątynią Ducha Świętego. Cała nasza pobożność, dążenie do świętości, to wszystko jest w nas przepełnione działaniem Ducha Świętego. Św. Paweł napisze, że bez Jego pomocy nie możemy nawet wypowiedzieć słów naszej wiary, że „Panem jest Jezus”. To dzięki Duchowi Świętemu potrafimy się modlić, a kiedy nie potrafimy się modlić i nie wiemy o co mamy się modlić, to Duch Święty przyczynia się za nami w błaganiach, których nie można wyrazić słowami.
Wielką moc Ducha Świętego widzimy w Sakramencie Eucharystii. Eucharystia jest sakramentem jedności i wspólnoty Kościoła. To Duch Święty czyni Kościół jednym. Duch Święty przemienia chleb i wino w Ciało i Krew Chrystusa. Bez Niego nie byłoby Eucharystii. Duch Święty pociąga ludzi do Eucharystii, wlewa w nich tęsknotę, aby karmić się Ciałem i Krwią Chrystusa. Wszyscy święci i błogosławieni żyli Eucharystią, z niej czerpali siłę do wzrastania w miłości i jedności. To dzięki Eucharystii i poprzez Nią, Kościół jest wspólnotą świętych.
Pamiętajmy zatem, że cała nasza droga do Boga zależy od Ducha Świętego, od tego jak będziemy słuchać Trzeciej Osoby Trójcy Przenajświętszej mówiącej do nas w Kościele, poprzez Słowo Boże, podczas modlitwy, a także przez drugiego człowieka, gdy ten otwarty jest na działanie i światło Ducha Świętego. Pamiętajmy też, że naszą Mistrzynią i Przewodniczką w posłuszeństwie Pocieszycielowi jest nasza Matka – Najświętsza Maryja Panna, która słusznie od wieków nazywana jest przez Kościół Oblubienicą Ducha Świętego. Amen.
