Pan mym dziedzictwem, moim przeznaczeniem
Błogosławię Pana, który dał mi rozsądek, *
bo serce napomina mnie nawet nocą.
Zawsze stawiam sobie Pana przed oczy, *
On jest po mojej prawicy, nic mną nie zachwieje.

Pan mym dziedzictwem, moim przeznaczeniem
Dlatego cieszy się moje serce i dusza raduje, *
a ciało moje będzie spoczywać bezpiecznie,
bo w kraju zmarłych duszy mej nie zostawisz *
i nie dopuścisz, bym pozostał w grobie.

Pan mym dziedzictwem, moim przeznaczeniem
Ty ścieżkę życia mi ukażesz, *
pełnię radości przy Tobie
i wieczne szczęście *
po Twojej prawicy.
Pan mym dziedzictwem, moim przeznaczeniem

2. czytanie (Ga 5, 1. 13-18) Postępowanie według ducha daje wolność
Czytanie z Listu Świętego Pawła Apostoła do Galatów
Bracia: Ku wolności wyswobodził nas Chrystus. A zatem trwajcie w niej i nie poddawajcie się na nowo pod jarzmo niewoli! Wy zatem, bracia, powołani zostaliście do wolności. Tylko nie bierzcie tej wolności jako zachęty do hołdowania ciału, wręcz przeciwnie, miłością ożywieni służcie sobie wzajemnie. Bo całe Prawo wypełnia się w tym jednym nakazie: «Będziesz miłował bliźniego swego jak siebie samego». A jeśli u was jeden drugiego kąsa i pożera, baczcie, byście się wzajemnie nie zjedli. Oto, czego uczę: postępujcie według ducha, a nie spełnicie pożądania ciała. Ciało bowiem do czego innego dąży niż duch, a duch do czego innego niż ciało, i stąd nie ma między nimi zgody, tak że nie czynicie tego, co chcecie. Jeśli jednak pozwolicie się prowadzić duchowi, nie będziecie podlegać Prawu. Oto Słowo Boże.

Aklamacja (1 Sm 3, 9d; J 6, 68c)
Alleluja, alleluja, alleluja
Mów, Panie, bo sługa Twój słucha.
Ty masz słowa życia wiecznego.
Alleluja, alleluja, alleluja

Ewangelia (Łk 9, 51-62) Trzeba porzucić wszystko, aby iść za Jezusem
Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza
Gdy dopełniały się dni wzięcia Jezusa z tego świata, postanowił udać się do Jeruzalem, i wysłał przed sobą posłańców. Ci wybrali się w drogę i weszli do pewnego miasteczka samarytańskiego, by przygotować Mu pobyt. Nie przyjęto Go jednak, ponieważ zmierzał do Jeruzalem. Widząc to, uczniowie Jakub i Jan rzekli: «Panie, czy chcesz, byśmy powiedzieli: Niech ogień spadnie z nieba i pochłonie ich?» Lecz On, odwróciwszy się, zgromił ich. I udali się do innego miasteczka. A gdy szli drogą, ktoś powiedział do Niego: «Pójdę za Tobą, dokądkolwiek się udasz». Jezus mu odpowiedział: «Lisy mają nory i ptaki podniebne – gniazda, lecz Syn Człowieczy nie ma miejsca, gdzie by głowę mógł położyć». Do innego rzekł: «Pójdź za Mną». Ten zaś odpowiedział: «Panie, pozwól mi najpierw pójść pogrzebać mojego ojca». Odparł mu: «Zostaw umarłym grzebanie ich umarłych, a ty idź i głoś królestwo Boże». Jeszcze inny rzekł: «Panie, chcę pójść za Tobą, ale pozwól mi najpierw pożegnać się z moimi w domu». Jezus mu odpowiedział: «Ktokolwiek przykłada rękę do pługa, a wstecz się ogląda, nie nadaje się do królestwa Bożego». Oto Słowo Pańskie.

Z kazania na kalwaryjskim Wzgórzu – 26.06.2022r.
Bogactwo Eucharystii i Bożego Słowa.
Zakończona w tym tygodniu Oktawa Bożego Ciała była kolejną okazją do oddania szczególnej czci Chrystusowi obecnemu w Najświętszym Sakramencie i do przybliżenia sobie tej wielkiej tajemnicy naszej wiary jaką jest obecność Chrystusa w Sakramencie Eucharystii. Niestety niewielu z was wzięło udział w Oktawie Bożego Ciała. Dlaczego? Słaba wiara w obecność żywego Jezusa pod postacią chleba w Najświętszym Sakramencie? Tak mało w was miłości do Jezusa, ze nie stać was na to, by nieraz wszystko zostawić i pójść na Mszę świętą i procesje? Na te pytania każdy musi odpowiedzieć osobiście…
Każda Eucharystia jest nieustanną ofiarą uwielbienia i przebłagania Boga, a zarazem okazją do oczyszczenia i odnowienia nie tylko naszej duszy, ale także i ciała. To Eucharystia też podtrzymuje świat w Bożej miłości! Uczestnicząc w Eucharystii zostajemy opromienieni blaskiem miłości samego Boga! W Eucharystii kontemplujemy czystą i piękną miłość Chrystusa, który za każdego z nas oddał na Krzyżu swoje życie! Każda Eucharystia to ta sama ofiara, którą Jezus złożył za nas Ojcu na Krzyżu! Każde nasze uczestnictwo w Eucharystii jest okazją do tego, by umocnić naszą chrześcijańską gorliwość i naszą wiarę. Spotkanie z Jezusem na Mszy świętej ma nas też uwolnić od złych skłonności, by jeszcze bardziej wprowadzić na prawą drogę służby Bogu i ludziom.
Bóg przez Sakrament Chrztu świętego uczynił nas dziećmi światłości. Każde nasze spotkanie z Jezusem na Eucharystii oświeca nasz umysł i serce, aby nie ogarnęły nas ciemności błędu, o co modliliśmy się dzisiaj na początku Mszy świętej, w modlitwie zwanej kolektą. Ci którzy miłują Boga, zawsze będą dążyć do tego, aby żyć w blasku Bożej światłości, aby to właśnie Jezus przenikał nas blaskiem Bożej prawdy i Bożej miłości. I Jezus to czyni w czasie każdej Eucharystii. Udział w Eucharystii jest również okazją do umacniania naszego zaufania do Boga i pomocą do odkrywania i dobrego wykorzystywania łask, jakie Bóg każdego dnia dla nas przygotowuje, stosownie do naszego powołania i do stanu naszej duszy. Okazuje się, że udział w Eucharystii i często przyjmowana Komunia święta wzmacniają zaufanie do Boga, pomagają poszukiwać świętej woli Boga i pobudzają do jeszcze większego poznania Boga w którego wierzymy.
Jezus Chrystus w czasie każdej Eucharystii przychodzi do nas nie tylko pod postacią Chleba, ale przychodzi do nas także w swoim Słowie. Dzisiejszy fragment z Ewangelii wg św. Łukasza ukazuje nam Jezusa, który rozpoczyna swoją ostatnią drogę do Jerozolimy, aby wypełnić najważniejszą misję na ziemi: ofiarować swoje życie na Krzyżu za zbawienie świata i ludzi. W drodze, Jezus w swoim Słowie, daje uczniom i nam do zrozumienia, że aby pójść za Nim trzeba być gotowym na poświęcenie i rezygnację nawet z tego co wydaje się dla nas w życiu bardzo ważne.  Słyszymy bardzo mocne słowa Jezusa: „Lisy mają nory i ptaki podniebne gniazda, lecz Syn Człowieczy nie ma miejsca, gdzie by głowę mógł położyć… Zostaw umarłym grzebanie umarłych, a ty idź i głoś Królestwo Boże…, ktokolwiek przykłada rękę do pługa, a wstecz się ogląda, nie nadaje się do Królestwa Bożego”. Jezus wskazuje na odpowiednią hierarchię, jaką w życiu mają kierować się Jego uczniowie, którzy pragną za Nim pójść. Na pierwszym  miejscu i najważniejszym w życiu dla Jego uczniów ma być głoszenie i budowanie Królestwa Bożego, słuchanie Jezusa, służenie Jezusowi i poświęcenie dla Niego swojego życia, także w  małżeństwie i w rodzinie.
Prawdziwe i autentyczne życie chrześcijańskie to naśladowanie Chrystusa i życie w zjednoczeniu z Nim. Jezus idąc do Jerozolimy zdaje sobie sprawę, że najważniejszym Jego zadaniem na ziemi jest wypełnienie woli Ojca, bez względu na to ile to będzie kosztowało i jakiego będzie wymagało poświęcenia!? Nawet jeżeli będzie trzeba oddać swoje życie, to Jezus na tej drodze nie ustanie, ale z odwagą pójdzie drogą wskazaną Mu przez Ojca do końca, aż na Krzyż! Podobnie naszym życiowym powołaniem, od momentu Chrztu Świętego, jest przede wszystkim praca dla budowania Królestwa Bożego na ziemi. To posłannictwo dane nam od Boga, mamy wypełnić, nie pytając o cenę jaką nieraz będzie trzeba nam zapłacić. W drodze do Boga, w życiu razem z Bogiem, w wypełnianiu woli Boga, nic nie powinno nam przeszkadzać i nic nie powinno nas zatrzymywać! Bogu nie można służyć połowicznie! Bóg pragnie pełnego zaangażowania się w Jego sprawy i sprawy Jego Królestwa. Obyśmy potrafili z wiarą, odwagą i szczerze powtórzyć za tym pierwszym uczniem z dzisiejszej Ewangelii: „Panie pójdę za Tobą, dokądkolwiek się udasz”. Amen.
(o.R.)