Wielki Piątek jest drugim dniem Triduum Paschalnego dniem sądu, męki i śmierci Chrystusa. Jest to jedyny dzień w roku, kiedy nie jest sprawowana Msza św. W kościołach odprawiana jest Liturgia Męki Pańskiej. Poznajmy bliżej kształt liturgii Wielkiego Piątku.

Prostracja

Liturgia Wielkiego Piątku w swym obecnym kształcie według „Mszału Rzymskiego dla diecezji polskich” składa się z czterech zasadniczych części: liturgia słowa, adoracja Krzyża, Komunia Święta i procesja do Grobu Pańskiego.

Bardzo wymownym gestem jest prostracja głównego celebransa (łac. prostratio – padnięcie całym ciałem na ziemię). Wyraża on kondycję pierwszego człowieka i ból Kościoła. Poprzedzona jest procesją wejścia, której w tym dniu nie towarzyszy śpiew na wejście. Cisza skłania do skupienia, jest wyrazem smutku i opuszczenia. Liturgia sprawowana jest w szatach koloru czerwonego, który w tym przypadku jest nie tyle kolorem męczeństwa, a bardziej królewskiej purpury. Jest on znakiem królewskiej godności Chrystusa, zwycięstwa na śmiercią, które przychodzi do nas przez krzyż.

Liturgia słowa

W liturgii słowa centralne miejsce zajmuje opis męki Chrystusa według św. Jana, poprzedzony czwartą pieśnią cierpiącego sługi Jahwe z Księgi proroka Izajasza i fragmentem Listu do Hebrajczyków. Gest przyklęknięcia i chwila ciszy, która następuje w czasie proklamacji Męki Pańskiej, wskazują, że poprzez liturgię nie tylko przypominamy sobie zbawcze wydarzenia, ale uobecniamy je tu i teraz, że stają się one dla nas nie wspomnieniem, lecz rzeczywistością. Uwieńczeniem liturgii słowa jest uroczysta modlitwa powszechna.

Adoracja Krzyża

Punktem kulminacyjnym wielkopiątkowej liturgii jest adoracja Krzyża. Oddając cześć „drzewu krzyża, na którym zawisło zbawienie świata”, każdy wierny adoruje Chrystusa, który „do końca nas umiłował”.

Komunia Święta

Choć w Wielki Piątek Kościół nie sprawuje Eucharystii, to jednak wierni mogą również w wielkopiątkowej liturgii przyjąć Komunię Świętą – prawdziwe Ciało Chrystusa, które zawisło na drzewie Krzyża. W tej części liturgii wierni, przyjmując Ciało Pana, wyznają jednocześnie wiarę, że nowe życie otrzymali przez śmierć i Zmartwychwstanie Chrystusa.

Procesja do grobu

Ostatnim elementem liturgii Męki Pańskiej jest procesja do Grobu Pańskiego. Zwyczaj „pogrzebania krzyża i Hostii” (później tylko krzyża albo tylko Hostii) powstał w krajach północnej Europy jako przedłużenie adoracji krzyża i Komunii Świętej.

(źr. Przewodnik-katolicki.pl)