Z liturgii świata Ofiarowania Pańskiego – 2 lutego 2022r.
1. czytanie (Ml 3, 1-4) Przybędzie do swojej świątyni Pan, którego oczekujecie
Czytanie z Księgi proroka Malachiasza
To mówi Pan Bóg: «Oto Ja wyślę anioła mego, aby przygotował drogę przede Mną, a potem nagle przybędzie do swej świątyni Pan, którego wy oczekujecie, i Anioł Przymierza, którego pragniecie. Oto nadejdzie, mówi Pan Zastępów. Ale kto przetrwa dzień Jego nadejścia i kto się ostoi, gdy się ukaże? Albowiem On jest jak ogień złotnika i jak ług farbiarzy. Usiądzie więc, jakby miał przetapiać i oczyszczać srebro, i oczyści synów Lewiego, i przecedzi ich jak złoto i srebro, a wtedy będą składać Panu ofiary sprawiedliwe. Wtedy będzie miła Panu ofiara Judy i Jeruzalem jak za dawnych dni i lat starożytnych». Oto Słowo Boże.
Psalm (Ps 24, 7-8. 9-10 (R.: por. 10b))
Pan Bóg Zastępów, On jest Królem chwały
Bramy, podnieście swe szczyty, †
unieście się, odwieczne podwoje, *
aby mógł wkroczyć Król chwały.
Kto jest tym Królem chwały? †
Pan, dzielny i potężny, *
Pan, potężny w boju.
Pan Bóg Zastępów, On jest Królem chwały
Bramy, podnieście swe szczyty, †
unieście się, odwieczne podwoje, *
aby mógł wkroczyć Król chwały.
Kto jest tym Królem chwały? *
Pan Zastępów: On jest Królem chwały.
Pan Bóg Zastępów, On jest Królem chwały
Aklamacja (Łk 2, 32)
Alleluja, alleluja, alleluja
Światło na oświecenie pogan
i chwała ludu Twego, Izraela.
Alleluja, alleluja, alleluja
Ewangelia (Łk 2, 22-40) Ofiarowanie Jezusa w świątyni
Słowa Ewangelii według świętego Łukasza
Gdy upłynęły dni oczyszczenia Maryi według Prawa Mojżeszowego, rodzice przynieśli Jezusa do Jerozolimy, aby Go przedstawić Panu. Tak bowiem jest napisane w Prawie Pańskim: «Każde pierworodne dziecko płci męskiej będzie poświęcone Panu». Mieli również złożyć w ofierze parę synogarlic albo dwa młode gołębie, zgodnie z przepisem Prawa Pańskiego. A żył w Jerozolimie człowiek, imieniem Symeon. Był to człowiek sprawiedliwy i pobożny, wyczekiwał pociechy Izraela, a Duch Święty spoczywał na nim. Jemu Duch Święty objawił, że nie ujrzy śmierci, aż nie zobaczy Mesjasza Pańskiego. Za natchnieniem więc Ducha przyszedł do świątyni. A gdy Rodzice wnosili Dzieciątko Jezus, aby postąpić z Nim według zwyczaju Prawa, on wziął Je w objęcia, błogosławił Boga i mówił:
«Teraz, o Władco, pozwól odejść słudze Twemu
w pokoju, według Twojego słowa.
Bo moje oczy ujrzały Twoje zbawienie,
któreś przygotował wobec wszystkich narodów:
światło na oświecenie pogan
i chwałę ludu Twego, Izraela».
A Jego ojciec i Matka dziwili się temu, co o Nim mówiono. Symeon zaś błogosławił Ich i rzekł do Maryi, Matki Jego: «Oto Ten przeznaczony jest na upadek i na powstanie wielu w Izraelu i na znak, któremu sprzeciwiać się będą. A Twoją duszę miecz przeniknie, aby na jaw wyszły zamysły serc wielu». Była tam również prorokini Anna, córka Fanuela z pokolenia Asera, bardzo podeszła w latach. Od swego panieństwa siedem lat żyła z mężem i pozostawała wdową. Liczyła już osiemdziesiąty czwarty rok życia. Nie rozstawała się ze świątynią, służąc Bogu w postach i modlitwach dniem i nocą. Przyszedłszy w tej właśnie chwili, sławiła Boga i mówiła o Nim wszystkim, którzy oczekiwali wyzwolenia Jerozolimy. A gdy wypełnili wszystko według Prawa Pańskiego, wrócili do Galilei, do swego miasta Nazaret. Dziecię zaś rosło i nabierało mocy, napełniając się mądrością, a łaska Boża spoczywała na Nim. Oto Słowo Pańskie.
Z kazania na kalwaryjskim Wzgórzu – 02.02.2022r.
Radość spotkania z Bogiem w świątyni.
Gdy w dzisiejsze Święto Ofiarowania Pańskiego wsłuchujemy się z uwagą w kierowane do nas Słowo Boże, słyszymy o wyjątkowym spotkaniu jakie miało miejsce w Świątyni jerozolimskiej. Przychodzą do Świątyni ludzie wierzący w Boga, wierni Bogu i wierni Jego Prawu: Maryja i Józef, Symeon i Anna. Przychodzą do świątyni przede wszystkim po to, aby się modlić, oddać chwałę Bogu i wypełnić przepisy Bożego Prawa. Przychodzi do świątyni, pod szczególnym natchnieniem Ducha Świętego, starzec Symeon, „człowiek sprawiedliwy i pobożny, wyczekujący pociechy Izraela”, któremu Duch Święty obiecał, „że nie ujrzy śmierci, aż zobaczy Mesjasza Pańskiego”. Przychodzi do świątyni prorokini Anna, wdowa „podeszła w latach, która nie rozstawała się ze świątynią, służąc Bogu w postach i modlitwach dniem i nocą”. Przychodzą też do świątyni Maryja i Józef, z Jezusem na rękach, aby swoje ukochane pierworodne dziecko ofiarować Bogu. Wszyscy oni przychodzą do Świątyni, bo wiedzą, że to właśnie w Świątyni mieszka Bóg, że Świątynia to Dom Boga. Wierzą w Boga i Boga kochają, dlatego też wypełniają przepisy Bożego Prawa. Zdają sobie doskonale sprawę z tego, co później napisze w swoim Liście św. Jakub, że „wiara bez uczynków jest martwa”. Ta obecność w Świątyni napełnia ich serca wielką radością. Oni są przeszczęśliwi, że mogą być w Świątyni u Boga. Za tę obecność w Świątyni zgodnie z nakazami Prawa, Bóg nagradza ich i obdarza potrzebnymi łaskami.
Podobnie jest i w naszym życiu. Przychodzimy do kościoła, ponieważ wiemy, że tutaj mieszka Bóg. Przychodzimy do kościoła, szczególnie w niedziele i święta, dlatego, bo takie jest Prawo, które dał nam Bóg w swoim III Przykazaniu: „Pamiętaj, abyś dzień święty święcił’. Kościół Rzymsko – Katolicki do którego należymy od momentu Chrztu świętego, uczy nas w I przykazaniu kościelnym na czym polega świętowanie Dnia Pańskiego: „W niedziele i święta nakazane uczestniczyć we Mszy świętej i powstrzymać się od prac niekoniecznych”. Dlatego nasza obecność w niedziele i święta w kościele, by nabożnie uczestniczyć we Mszy świętej, jest przejawem naszej żywej wiary w Boga oraz wyrazem posłuszeństwa Bogu i Jego Prawu! Każdy więc kto wierzy w Boga, będzie z radością przychodził do kościoła w każdą niedzielę i w święta na Eucharystię, na Mszę świętą, aby modlić się do Boga, oddawać Bogu chwałę oraz powstrzymywać się w niedziele i święta od prac które nie są konieczne!
Dzisiejsze święto jest nazywane świętem Ofiarowania Pańskiego. Maryja i Józef przynieśli Jezusa do świątyni i ofiarowali go Bogu, ponieważ chcieli, by ich dziecko znalazło się pod najlepszą opieką! A któż lepiej zaopiekuje się dzieckiem, jeśli nie sam Bóg!? Maryja i Józef, jako rodzice wierzący w Boga, byli przekonani, że najlepszym i najbardziej bezpiecznym miejscem dla każdego dziecka, jest być w rękach Boga! Nikt przecież nie zatroszczy się o dziecko, o człowieka, tak jak troszczy się Pan Bóg! Ludzkie ręce rodziców, choć także są pełne miłości i poświęcenia, nie potrafią wszystkiego. Dlatego w trosce o każde dziecko, tak ważne są ręce Boga! Bóg zawsze będzie tam, gdzie nie sięgają ludzkie serca i ludzkie ręce, gdzie nie sięga ludzki wzrok i ludzki umysł. Rodzice wierzący mocno w Boga o tym wiedzą. Dlatego od najwcześniejszych dni życia dziecka na ziemi, przynoszą je do kościoła, aby w Sakramencie Chrztu Świętego oddać swoje dziecko pod szczególną opiekę Boga.
Jezus miał 40 dni, gdy rodzice Maryja i Józef przynieśli swoje dziecko do Świątyni. Najpierw przynieśli Jezusa do Świątyni na własnych rękach. Potem gdy już mógł sam chodzić, przyprowadzali Go do Świątyni. A potem już jako dorosły sam przychodził do Świątyni. Jak bardzo ważne jest, aby rodzice także dzisiaj, sami wierzący w Boga i kochający Boga, wskazywali swoim dzieciom drogę do kościoła. Najpierw, by jak najwcześniej po narodzinach dziecka przynieśli je do kościoła by przyjęło Sakrament Chrztu świętego. Jak bardzo ważne jest aby następnie rodzice prowadzili swoje dziecko do kościoła, tak jak ze swoim Synem Jezusem, czynili to Maryja i Józef. Aby gdy już będzie dorosły znał drogę, która będzie go prowadziła do kościoła.
Podziękujemy dzisiaj tym wspaniałym rodzicom Maryi i Józefowi, za przykład ich wiary i posłuszeństwa Bogu, jaki nam zostawili. Prośmy w modlitwie, aby także dzisiaj rodzice i dzieci wierząc w Boga, kochali kościół oraz chętnie i z radością uczestniczyli w Mszach świętych w niedziele i święta, zgodnie z nakazem Prawa Bożego. Amen.
(o.R.)
